Piwo niczym nie wyróżniające się, więc za chwilę o nim zapomnę. Nie mniej jednak ciekawie było wypić piwo z browaru który podobno już nie istnieje.

Kolor złocisty. Piana obfita, opadając zostawia osad, pięknie się rozrywa. Pachnie chmielem i słodem w mniejszym stopniu. W smaku dominuje przyjemna goryczka, która zostaje do samego końca, po chwili przechodząc jednak w lekką metaliczność. Mocno wysycone. Nie znałem wcześniej ani browaru, ani piwa. Ale to nie szkodzi. Wprawdzie etykieta mnie nie urzekła, ale... wygląd piwa ma się znacznie lepiej, a smak również. Wojcieszów ma mocny, intensywny smak, dominuje fajna goryczka, tylko to brzmienie po przełknięciu może nie być sympatyczne. Ale to doskonałe piwo do serów, naprawdę wchodzi idealnie. Miłe zaskoczenie.

Niska zawartość alkoholu i solidny smak na plus, na minus fikcyjność browaru Wojcieszów. Więcej pod: http://a-beer-please.blogspot.com/2013/09/pre...

Piwo produkowane w samym piekle. Co do posmaku żywicznego - zgadzam się w 100% ponieważ czuję się jakbym lizał korę. Wojcieszów słynie z wody mineralnej, którą niewątpliwie płuczą kadzie po jakimś tanim piwie i butelkują. Podobno warzone w oparciu o recepturę Ferdinanda Ungera z 1850 r. - fakt, piwo czuć starością. Pozdrawiam, idę przepłukać to VIP-em.