Wygląd: kolor ciemno brunatny, mętne, nieprzejrzyste, potężna piana, która w porterze mi średnio leży, natomiast jest mega ciemna, brązowa i tu akurat ładnie wygląda, ladny firankowy lacing
Zapach: Pachnie mega i pachnie mega intensywnie, tuż po otworzeniu lekki zawód, bo zapachniało tak wędzonką torfową, ale po chwili już wali na maksa oscypkiem i wędzoną kiełbasą, do tego jest bardzo kawowe, takie mocno palone włoskie espresso i czekolada mleczna, połączenie z dupy? No nie w piwie. Dodatkowo bardzo mocna wędzona śliwka.
Smak: #teamsłodyczka, mega pełne, wyklejające słodkie, ale takie portery cenię najbardziej, na kontrę mocna popiołowa goryczka, w smaku jest również mega wędzone, spokojnie to piwo może stawać w konkury ze Schlenkerlą, pod warunkiem, że ta by miała portera w swojej ofercie, niesamowicie wędzone, ser, ryba, wędlina, wyraźna śliwka, zapewne z utlenienia, mleczna czekolada i raczej cappuccino niż espresso z zapachu, jest nuta miodowa, ale raczej miodu pitnego, jest sherry, rodzynka. Chyba pierwszy raz chwalę Widawę, ale to piwo jest genialne. Bałem się tej piany, ale piwo jest średnio wysycone, jak na styl pewnie za dużo, ale na tę pełnię i słodycz to akurat ok.

Kolor czarny, nieprzenikniony. Piana ciemnobeżowa, początkowo obfita, drobnoziarnista, pozostawiła ślad na szkle.
Aromat zdominowała wędzonka ogniskowa, oscypkowa, nad którą unosi się szlachetny alkohol. Całość uzupełnia baza słodowa z czekoladowo-kawowymi nutami, pumpernikla.
W smaku zbalansowane. Ciemne i palone słody dostarczają nut kawowo-czekoladowych i pumpernikla. Dochodzą akcenty torfowe i wędzone. Kontra słodyczy waniliowej, słodkiej czekolady oraz suszonej śliwki, nie przebija nut wytrawnych. Do tego dochodzi goryczka palono-alkoholowa.
Całość wieńczy wysycenie średnie, pijalność średnia.

Oko: czerń, mętne. Piana ciemnobeżowa, gęsta, ładnie zbudowana, dość trwała, zostawia silny ślad na szkle.
Nos: z butelki dominacja silnego, głębokiego aromatu wędzonego, ogniskowego, oscypkowego, wędzony boczek z ogniska, do tego lekko w tle podstawa słodowa, słodkie akcenty porteru bałtyckiego. Ze szkła nadal dominacja wędzonych nut, ale bardziej wyraźna podstawa słodowa, typowa dla mocno palonego porteru bałtyckiego w słodkiej odsłonie, do tego śliwka wędzona. Nadal mocny aromat..
Smak: wędzone, wytrawne, z mocną goryczką paloną. Ciała nie ma zbyt wiele jak na ekstrakt. Sporo słodyczy słodowej, słodka pralinka czekoladowo-karmelowa ze śliwką, następnie narastające, coraz mocniejsze, nuty wędzone. Finisz należy całkowicie do wędzonych nut i goryczki palonej. Niestety, alkohol dość mocno wyczuwalny, nie jest nieprzyjemny, jest do bólu czysty, ale utrudnia degustację, z czasem mocno grzeje w przełyk.

Zamiast fachowej oceny przytoczę pewne zdarzenie. Przyjechał do nas kolega z żoną poszliśmy do czarnego kura pieszo ok 3 km. zasiedliśmy do stołu wypiliśmy kilka rodzajów piwa wszystkie pyszne, ale do dziś to jest po 2 latach kolega wspomina to wędzone piwo, to jest chyba najlepsza ocen. Wracając przez las zobaczyliśmy setki świetlików, to są dopiero klimaty. Zapraszam do Czarnego Kura na pyszne piwo i cudne klimaty.