Czuć goryczkę i w zasadzie tyle. Reszta zdominowana przez nadmierną słodowość. Męczące w piciu, a szkoda, bo zapowiadało się ciekawie.

Piana nie do końca biała, z elementami beżu, drobnoziarnista, wysoka na około centymetr, średnio-szybko dziurawiąca się i opadająca, pozostawiająca jako taki lacing na ściankach szkła. Barwa ciemniejsza piaskowa, mocno zmętnione, zupełnie nieprzejrzyste i nieklarowne, na powierzchni unoszą się drobinki drożdżowe. W zapachu na pierwszym planie nuty słodowe i drożdżowe, nietypowo jak na ten styl...dalej trochę karmelu i jeszcze mniej żywicy. W smaku mocno słodowe, o zbożowym profilu, goryczka adekwatna do stylu, lekko zalegająca, nienajgorsza kontra kwaskowa, wyraźna drożdżowość, wysycenie na średnio-wysokim poziomie. Kapsel niestety zwykły czarny, etykieta w mrocznej kolorystyce, graficznie nic specjalnego, w miarę dobrze opisana. Warka 04.01.2018. Moje pierwsze spotkanie z browarem Węgrzce Wielkie. Ciekawostką na pewno jest pozyskiwanie przez nich energii ze słońca do warzenia swoich piw. Niemniej jednak IPA zdecydowanie nie jest klasyczna, smakuje bardziej jak wyrób piwowara domowego, gdzie w smaku dominuje słodowość i nad wyraz drożdże. Mało żywicy, brak owocowości. Piwo jest przez to dość ciężkie w odbiorze. Mi nie do końca podpasowało, dlatego sceptycznie będę podchodził do kolejnych wypustów tegoż browaru. Zielony Wilk dostaje ode mnie 6 z minusem.