Flagowe piwo z angielskiego browaru Thornbridge, który mówi o sobie, że jest pierwszym kraftowym browarem w UK, mnie nie powaliło, powiem nawet, że jak dla mnie to jest ono co najwyżej przeciętne. Kolor jest jaśniutki, słomkowy, ale chyba taki ma skoro sugeruje to nazwa użytego słodu - Low Colour Maris Otter. Piana jest w porządku, może nie jakaś mega ale nie ma się czego czepiać. Pachnie tak, że nie za bardzo wiem jak to określić, może mokrym drzewem, mchem może trochę słodem. Niestety nie znalazłem w tej IPA (IPIE ???) ani grapefruita, ani lemonki ani żadnych owoców tropikalnych, o których pisze browar, a goryczka jest moim zdaniem dużo wyższa niż deklarowane 55 IBU i przykrywa wszystke inne smaki i, przynajmniej wg mnie, zdecydowanie bardziej przypomina klasycznego , angielskiego bittera. Fajnie, że miałem okazję napić się tego kultowego - no może trochę przesadzam z tą kultowością ale jeśli jest warzone bez przerwy od 2005 roku to może rzeczywiście należy na nie patrzeć jak na nasz Atak chmielu - piwa ale tęsknić za nim nie będę. Ps. Piwo ma już zupełnie inną szatę graficzną niż to ze zdjęcia.

Po zobaczeniu oceny na ratebeerze dla tego piwa mialem na prawde wysokie oczekiwania 95 overall i 93 style..
Zapach z butelki calkiem przyjemny choc nie jakis mocno intensywny. Jest poprawnie, w stylu - mango i żywica. Nie ma do czego sie przyczepic ale jak dla mnie jest to mniej wiecej srodek stawki miedzy wybitnymi IPA jak chociazby Rowing Jack i innymi z pomniejszych browarow... Ku memu zdziwieniu wielkim problemem tego piwa jest wyglad - barwa piwa bardzo jasna, slomkowa. Nie jest to nawet lagerowe zloto. Zdecydowanie za jasne jak na IPA, na dodatek piana tez dosc szybko opada i sklada sie ze srednich pecherzykow. Smak z kolei to najwiekszy atut tego piwa. Od razu wyczuwamy wysoka goryczke, daje o sobie znac dosc wyraznie juz przy pierszym lyku. Calosc taka grejpfrutowa, gorzka orzezwiajaca choc nieco pusta.

W UK dostepne w sieci supermarketow Waitrose.