Aromat choć owocowy i bardzo przyjemny, to jednak w znacznej części można go zawdzięczać nietuzinkowym drożdżom aniżeli użytym, klasycznym odmianom amerykańskiego chmielu. Jest owocowo, ale w typie mirabelek, słodkich, dojrzałych gruszek, a w tle dopiero wyczuwalne - również słodkie - owoce tropikalne.

Piwo o ciemno złotej, miedzianej barwie. Zmętnione w mocny sposób, niemalże jak weizen. Piana niezbyt obfita, drobnopęcherzykowa która opada w średnim tempie do cienkiego kożuszka. Na prawdę mocno zmętnione piwo jak na APA.

W smaku jest już natomiast o wiele bardziej klasycznie aniżeli chodzi o aromat. Piwo jest gładkie, nisko nasycone CO2. Choć ma tylko 12% ekstraktu czuć bardzo przyjemną biszkoptowo ciasteczkową słodowość. W smaku owocowe - mocno dojrzałe mango, melon oraz nuta naftowa, która pojawia się pomimo braku Mosaica. Goryczka - raczej niska, nawet jak na APA. Piwo gładkie, treściwe, mocno owocowe, z niską grejpfrutowo naftową goryczką.

Pierwszy kontakt z browarem Garage Monks i wydawać by się mogło czym może zaskoczyć APA - tymczasem okazuje się że może. Bardzo owocowe, gładkie, i wyróżniające się nietuzinkowymi nutami owocowymi piwo. Niesamowicie ciekawa APA.