Niestety Browar Staropolski po raz kolejny się nie popisał, choć to jest piwo jeszcze z czasów nalewania go do szklanych butelek - obecnie są już tylko PET. Zapach jeden z najdziwniejszych z jakimi miałem do czynienia - oprócz słodu i chmielu wyczuwa się coś jeszcze, tak jakby jakaś chemia, choć to może po prostu jakaś dziwna odmiana chmielu. W smaku niestety równie kiepsko, ja odniosłem wrażenie jakby to były wymieszane wszystkie składniki piwa razem z alkoholem i jeszcze się nie dość, że nie zdążyły przefermentować, to nawet dobrze nie "przegryzły". Odczuwa się słód i chmiel, ale tak jakby osobno, zwłaszcza, że pomiędzy tymi dwoma smakami następuje coś w rodzaju przerwy - podczas której pojawia się wrażenie rozwodnienia. Goryczka jest wyczuwalna i choć nie jest zbyt wielka to ma nieco nieprzyjemny posmak. Do pozytywów tego piwa należy zaliczyć kolor, który jest adekwatny do jego mocy - miedziano-bursztynowy i pełny. Pianka także nie jest najgorsza - pieni się całkiem nieźle jak na jasne piwo, a do tego piankę widać jeszcze przez pewien czas od nalania do szklanki. Po cenie poniżej 2 zł ciężko było się spodziewać czegoś lepszego, ale i tak warto dołożyć chociaż tych parę groszy i mieć coś w miarę znośnego.