Jeśli w zamyśle piwowarów miało być torfowo i ziemiście to nawet jest.Nie jest to Laphroaig czy port Ellen,ale jakieś miazmaty torfu są.Piwo oczywiście fajnie wygląda.Nieprzejrzysty brązowy kolor z niezłą gęsta i niespiesznie opadającą pianą.Piana ciemno beżowa,drobno i średnio pęcherzykowa.Pomalutku opada z dobrą koronką w szkle.W aromacie spalone kable,apteka,bandaże i trochę za mało torfu z whisky.W smaku trochę lepiej,ale brak ciała(choć to Stout) trochę obniża notę.Jest mocna,czarna palona kawa,ale szkoda,że kontra whisky jest trochę anemiczna.Niemniej jeśli ktoś chciał 'liznąć\" odrobinę szkockiej Islay to ma tutaj choć odrobinę rzeczonej.

Jest wędzonka torfowa, ale dopiero jak zejdzie landryna, taka chamska. Nie ma ciała na 15, jest też zbyt wysycone i smakuje niestety jak wodnisty dunkel lager.

Ciemne prawie czarne piwo. Zapach , dym i trochę torf. Jak na 15 plato to troche ciała ma. Smak cikawy dymny. Niestety jest krótki. Po czasie lekka kwaskowość. Jak na swoje parametry piwo całkiem niezłe.

Wygląd: kolor brunatny, mętne, nieprzejrzyste, ładna beżowa piana, niezbyt obfita, ale drobna, lacing znikomy
Zapach: zapach niezbyt intensywny, palony, kawowy, ta torfowość minimalna, najbardziej to daje jednak Hallertauerem. Poprawka (po wypiciu połowy), już nawet przyzwoicie daje bandażami.
Smak: nawet dosyć pełne, za to plus, nie ma wad, a Staropolski je lubi mieć, tylko tej torfowości niewiele, piwo nazywa się Whisky Stout a na kontretykiecie nawet Smoked Whisky Stout (inna sprawa, zdecydujcie się), jest palone, kawowe, sporo tu orzechów, jakiś czarny chleb błyśnie, trochę karmelu, odrobina ciemnych owoców, trochę ogniskowe, lekki kwasek, wyraźna chmielowość z Hallertauera idąca w liść jeżyny lub porzeczki. Przyzwoity stout na 7, ale za to, że słodu wędzonego dano w ilościach homeopatycznych to muszę obniżyć.