Aromat przyjemny, chmielowo-słodowy, średnio intensywny. Słodkawy, ale w głównej mierze od chmielu. Wyraźne nuty owoców tropikalnych - słodkich brzoskwiń, melona, ananasa. Wyczuwalne też akcenty żywiczne. Klasyka jak na AIPA.
W szkle aromat podobny, jednak z bardziej zaznaczoną dominacją Mosaica - więcej białych owoców - melona, winogron, liczi.

Piwo o pomarańczowej barwie i mocnej opalizacji. Mało tego, w toni piwa widać pływające drożdżowo chmielowe farfocle. Piana obfita, bardzo powoli opadająca do wraz imponującej 0,5 centymentrowej warstewki. Biel, drobno i średnio oczkowa. Zdobi szkło.

Piwo gęste, niesamowicie gładkie, nisko wysycone dwutlenkiem węgla, niewątpliwie czuć dodatek żyta. Bardzo pijalne, a zarazem pełne. Piwo przy każdym łyku wypełnia jamę ustną, sprawia że czujemy obecność tej IPY i żyta. Podobnie jak w aromacie, chmiel daje o sobie znać też w smaku. Strona słodowa to żyto, poza tym - chmiel. Znów dominują owoce tropikalne, słodkie, mocno dojrzałe. Goryczka - średnia, bardzo przyjemna, lekko zalegająca ale w sposób grejpfrutowy. Aftertaste słodkawy, owocowy, melonowo grejpfrutowy. Mosaic gra tutaj pierwsze skrzypce ale wsparty jest innymi chmielami w dobry sposób.

Nie mogę wyjść z podziwu jak to piwo jest przyjemnie gładkie, mocno owocowe, słodkawe i żytnie w smaku. Oleiste, gładkie w s swej fakturze. Na prawdę jedno z lepszych Rye IPA na rynku.