Potężny Weizenbock, cholernie pszeniczny, drożdżowy, bananowy i przyprawowy, tak w smaku i zapachu. Potężna piana. Genialne piwo, choćby dlatego, że otrzymujesz jednocześnie, Hafe-Weizena, podwójnego jasnego koźlaka i przyprawowego Saisona lub raczej Biere de Garde, a to pewnie dlatego, że cała górna fermentacja Sulimaru kręci się wokół jakiejś dziwnej belgijskiej mutacji, i to nie jest złe dopóki nie idą z tym w style amerykańskie i angielskie. Z*******y budżetowiec, z*******e piwo, właśnie wypita butelka przeterminowana o ponad pół roku. Najlepsze z serii Rebel Tesco.

Wygląd - Żółto pomarańczowe, bardzo mętne, gęsty osad drożdżowy na dnie butelki; piana średnia, drobny lacing w zapachu brak chmielu lekki przejrzały banan, trochę biszkoptowe.
Smak - Mdły banan, słód, majaczy nieco goryczka chmielowa ale słabo wyczuwalna; jak na mój gust zbyt słodkie, nieco muli. Mocne wysycenie w połączeniu z bardzo wyraźnym alkoholem sprawia, że bąble dość szybko uderzają do nosa, a kubki smakowe protestują po więcej niż jednym piwie - Według mnie, nie jest to piwo \"sesyjne\". Jako ciekawostka, w sam raz, ale ogólnie szału nie ma.

Warka do 09.02.2016. Kolor pomarańczowy, piwo wyraźnie mętne typowo dla piwa pszenicznego. Piana niezbyt wysoka jak na pszeniczniaka, ale wyszła wysoka na 2 palce, w sumie ok, jest też trwała, do końca pozostaje cienka warstwa. Zapach typowy dla pszenicy, zbożowy, słodowy, goździki i owoce, nic nadzwyczajnego, jak na mocnego pszeniczniaka. W smaku raczej też typowy przedstawiciel gatunku, zbożowe, słodowe nuty, niska goryczka, goździki, lekka kwaskowość, nie czuć alkoholu. Można wypić, ale bez rewelacji.

Czytam tutejsze opinie dotyczące alkoholowości tego piwa i nie mogę wyjść ze zdziwienia, gdyż odnoszę wrażenie, iż w moim egzemplarzu bardzo umiejętnie skryto ten wysoki woltaż. Parę godzin wcześniej konsumowałem brytyjskiego Hen?s Tooth z zawartością alkoholu 6.5% i tam aspekt tam cechował się znacznie większą ordynarnością i nachalnością, aniżeli w przypadku Rebela. Receptą na względnie przyjemną pijalność okazała się być widocznie odpowiednio niska temperatura podania. Przypuszczam, że gdyby piwo pochodziło z Belgii oceny tego napitku byłyby zdecydowanie wyższe. Przejdźmy jednak do rzeczy, etykieta niezbyt twórcza, natomiast zastosowanie tutaj bączka nagrodzić można dwoma kciukami wyciągniętymi ku górze. Piwo barwy ciemnej pomarańczy zachodzącej w blady brąz z wyraźną słodowością i sporym osadem na dnie. Aromat weizenowski z dodatkowymi niuansami, czyli tradycyjne banany, goździk i trochę drożdży oraz dotrzymująca kroku żelaznemu tercetowi bliżej nieokreślona szczypta przypraw. W smaku wyraźna słodowo-bananowa słodycz (bardzo mocna) i alkoholowa goryczka, która z każdą minutą dawała o sobie coraz bardziej znać. Warto zatem pić te piwo stosunkowo szybko, aby nie dopuścić alkoholu do gry na pierwszych skrzypcach. Stosunek ceny do jakości wspaniały. Bardzo jestem ciekaw, jak prezentują się inne piwa z Browaru Sulimar.