Piwo bardziej świerkowe niż cytrusowe. Wyraźna goryczka. Kawa czy czekolada na dalszym planie. Słodycz minimalna. Rześkie i aromatyczne piwo. Rzadki gatunek, ale na tym polega urok piw kraftowych.

Piana obfita Konkretna goryczka nuty kawowe , czekoladowe

Mocno zbalansowane BIPA, trochę brakuje owocowości i goryczki. Posmaki palone są również niższe niż u konkurentów. Natomiast nie można temu piwu odmówić zbalansowania (tak jak wyżej napisałem), jak i doskonałej pijalności z niej wynikającej.

Aromat choć średnio intensywny, to jak najbardziej stylowy. Na pierwszym planie nuty chmielu - w tym wypadku wyraźne akcenty sosnowe/świerkowe dopełnione cytrusami. W tle bardzo przyjemna nuta czekolady oraz ciemnych - nie palonych - słodów, czyli przypalony karmel, przypalona skórka od chleba oraz delikatna kawa. Ogólnie rzecz biorąc nuty palone jak najbardziej fajnie uzupełniają chmielową dominację piwa. To ważne w Black IPA. Bardzo dobry aromat jak na wyżej wspomniany styl

Piwo o brązowej barwie, klarowne, z drobinkami chmielu pływającymi w toni piwa. Pod światło piwo wyraźnie mahoniowe, przejrzyste, dzięki czemu można zaobserwować wspomniane drobinki chmielowego. Piana obfita, jasnobeżowa, zbudowana z drobnych bąbelków. Opada w średnim tempie do cienkiej warstewki ale zdobi szkło.

Pół-wytrawne, gładkie, nisko nasycone dwutlenkiem węgla. W smaku wyczuwalna owocowość pochodząca od chmielu, nuty słodowe w postaci orzechów i przypalonego karmelu. Szybko pojawia się też wyraźna, wysoka, krótka chmielowa goryczka oraz kawowo palony finish. Aftertaste tożsamy - kawa, paloność.

Bardzo dobre piwo w trudnym do uwarzenia stylu. To moje pierwsze spotkanie z tym zdaje się kultowym piwem, które Raduga dość rzadko chyba powtarza, ale spotkanie jak najbardziej udane. Z miejsca wskakuje na listę Black IPA które warto polecić komuś kto nie miał styczności z tym stylem i szuka dobrego przedstawiciela ciemnego jasnego indyjskiego ale'a :)