Kolejna bardzo solidna pozycja od Rogasia. Wysoce pijalne, z wysoką ale nie drażniącą goryczką, aromaty i smaki cytrusowe doskonale zaznaczone. Mimo wszystko wolę mniej sesyjną Hadrę lub Huncwota. Pracowania Piwa wraz z Artezanem i Pintą zdecydowanie tworzą trzon polskiego kraftu.

https://www.instagram.com/p/99QiTwxcIM/?taken...

Barwa: Bursztynowa, średnio-zmętniona.

Piana: Skromna, biała, składająca się z drobnych i średnich pęcherzyków. Wysoka po nalaniu na centymetr. Dość szybko przeistoczyła się w cienką, dziurawą warstewkę, która następnie zmieniła się w obręcz i potargany środek. Do samego końca degustacji utrzymała się jedynie cienka obwódka. Na szkle początkowo osadzały się skromne, wątłe koronki, które były rzadkie i niezbyt trwałe.

Aromat: Intensywny, mocno owocowy. Dominują owoce świeże i rześkie tropikalne z naciskiem na mango Są też orzeźwiające i soczyste cytrusy. Czuć iż piwo będzie lekkie ale wyraziste. Aromat nie ma podbudowy słodowej, czuć tylko intensywne aromaty owocowe. Dla mnie zwiastuje to bardzo owocowe, wyraziste piwo.

Smak: Od samego początku mocno goryczkowy. Tak jak się spodziewałem brakuje jakiejkolwiek podbudowy słodowej. Od razu uderza mieszanka kwaskowych cytrusów i owoców tropikalnych z niemałą goryczą. Gorycz w piwie pojawia się na samym początku, jest zalegająca, ściągająca i ma charakter herbaciano-grejpfrutowy. W pewnym momencie posmak cytrusowo-tropikalny zmienia się w charakterystyczny, grepjfrutowy z białą, wewnętrzną i gorzką skórką tego owocu. W ustach po przełknięciu przez długi czas czuć jeszcze grejpfrutową goryczkę.

Nasycenie: Średnie, z czasem nieco się obniża, prawidłowe.

Komentarz: Dla mnie znakomite piwo. Jestem fanem tego typu nagich i bezpośrednich piw, w których pierwsze skrzypce gra goryczka i posmaki/aromaty owocowe. Fajnie jak w piwie czujemy solidne podłoże słodowe, jednak jestem zdecydowanym zwolennikiem aby nachmielenie odgrywało kluczową rolę. Tutaj tak było i potwierdza to regułę, że piwa z Pracowni można brać w ciemno. Krakowski Spleen to faktycznie Session IPA, jednak dla osób nie przepadających za ostrą, bezpardonową goryczką, może to być przeprawa cięższa niż nie jedna Imperial IPA. Szkoda tylko, że browar ten porzucił swoje znakomite etykiety, które zdobiły pół-litrowe butelki. Bączki w cenie 7-8zł to już trochę drogo biznes jak na polski kraft. Oczywiście w sklepie Pracownii są po 5-6zł, jednak nie każdy mieszka blisko i w specjalistycznych sklepach ceny sięgają właśnie 7-8-9zł. Z drugiej strony butelki 0,33l to styl zachodnich i amerykańskich browarów. Tam prawie każdy kraft jest w takiej butelce. Jak dla mnie to dobra pojemność dla RISA, BW, Double IPA czy Porteru. Session IPA to piwo pijalne i jak najbardziej widziałbym je w butelce 0,5l.

Barwa : Ciemno złota wpadająca miejscami w bursztyn , mocno zamglone ; Piana : całkiem ładna , puszysta , lekko brązowa , kształtuje się na poziomie 4-5 cm po nalaniu i opada powili do 2centymetrowego pierścionka i niżej położonego gładkiego kożuszka , zbudowana jest wyłącznie z tysiąca maleńkich pęcherzyków , po nachyleniu szklani pozostawia ładną firankę ; Aromat : już po otwarciu butelki czuć przyjemne tropikalne zapaszki ,ale po kolei , mocna nuta tropikalna , w tle przeplata się odrobina karmelu oraz słód jęczmienny ,trochę taki jakby ziemie czuć ale w nie wielkim stopniu ; Smak : goryczka dość cierpka , czuć na finiszu karmelowy, wyczuwalny jest chmiel Galaxy to na pewno gdzieś może i Amarillo choć dał więcej od siebie w aromacie niż w smaku ; Piwo na odpowiednim poziomie przyjemnie się pije ; polecam