Oko: kolor bursztynowy, piana niezbyt wysoka, koloru białego.
Nos: z butelki mocny aromat belgijskiego stronga ?, suszone owoce, karmelizowane, przyprawowość i lekki powiew świeżości od belgijskich drożdży. Ze szkła subtelniejszy ciutek, ale za to bardziej wychodzą suszone owoce karmelizowane, z czasem coraz większa pikantność przypraw i niemal nie czuć wpływu drożdży. Z czasem coraz ciekawszy, lepszy od tego z butelki. coraz mocniej wychodzą: kardamon, gałka muszkatołowa, pieprz.
Smak: owocowo-pikantnie-drożdżowo, jest sporo ciała. Nie brakuje początkowo słodyczy. Minimalna goryczka typu ziołowego odkłada się lekko. Alkoholu nie czuć. Porządny strong ALE. Zdradliwe, bo alkohol uderza do głowy, choć nie czuć go w aromacie.

Kolor pomiędzy złotym a bursztynowym. Piana jasna z drobnych i średnich pęcherzyków, opadając dziurawiła, ostała się w minimalnej warstwie na powierzchni.
Aromat z butelki typowo belgijski. Nuty fenolowa były jeszcze bardziej wyraźne w szkle ? nuty korzenne, przyprawy, drożdżowe też, trochę zbożowości i ciasteczek, po ogrzaniu również alkoholowa.
W smaku jest lekko słodkawo, karmelkowo-ciasteczkowo. Są też nuty alkoholowe. Do tego niezbyt wysoka goryczka w nucie ziołowej, krótko zalegająca na języku. Piwo jest pełne, wysycenie średnie nawet pasuje.
Piwo nie urzekło mnie, ma potężna moc, ale jak na mój gust, niepotrzebnie dowalono słodów karmelowych.

Dobry belg, razi mocą jak rosyjska katiusza.

Srogi belg, który uderza do głowy i jest trochę zdradliwy. Nieźle ułożone piwo, w którym nie czuć tego bardzo wysokiego woltażu. Nie jestem fanem piw belgijskich, czasem jednak po nie sięgam i tym razem padło właśnie na wyrób Piwoteki.