Na pewno nie jest to piwo dla osób przyzwyczajonych do wysoko odfermentowanego lagera. Na początku jest ''dziwnie'', ale po kolejnych łykach już lepiej. BARWA: brunatna, zmętnienie i osad (adekwatne wydaje się porównanie do błotnistej kałuży); AROMAT: wędzony, słodowy, bardzo delikatne nuty jałowca i iglaków, słodycz, no i coś podobnego do diacetylu, ale może tak powinno być; SMAK: wędzony, słodki, kawa z mlekiem, goryczka raczej słaba, czuć delikatny alkohol, w połowie piwa zacząłem bardzo mocno wyczuwać kiełbasę jałowcową :-) Podsumowując, bardzo ciekawe piwo, ale jak dla mnie na jeden raz.

Swoją drogą ciekawy eksperyment... Mi się osobiście bardziej podobało od jasnego Sahti , czyli PINTA Koniec Świata (choć zastanawiam się czy tamta warka, pita przeze mnie w styczniu 2014 była naprawdę 100 % w porządku). Tutaj mamy mocny posmak kawowo czekoladowy, przeplatany nieco jałowcami, owocami i czymś w rodzaju laktozy (?) i wiele innych... Generalnie na pewno łatwiej pijalne od Koniec Świata, i lżejsze w smaku niż niejeden Porter. Warto spróbować, może nawet więcej niż 1 raz :)


Unlogged - poprzedni komentarz do kasacji :) Sorki

Czy ja wiem że rzeczywiście trudno pijalne? Nie jest wytrawne, wręcz przeciwnie słodkie i to mocno, co raczej w przypadku \"dziwności składników\" tego piwa jest zaletą, nie wadą. Można po paru pierwszych machnięciach śmiało stwierdzić, że nie pije się tak ciężko, po za tym alkoholu w ogóle w smaku brak, alkohol daje jedynie wrażenie \"rozgrzewania w przełyku\" i nic więcej. Na pewno Call Me Simon, bardzo gorzkie, mocne woltażowo i oleiste, był dla mnie prawdziwie ciężkim piwem. Happy Crack jest w miarę ... znośny.

Ciekawe i ciężkie piwo. W butelce 0,5l wydaje mi się że to za dużo na jeden raz by móc dopić je do końca. Warte spróbowania, ale tylko zaawansowanym piwoszom, początkującym może nie przypaść do gustu.