Piana beżowa, drobnoziarnista, wysoka na około pół centymetra, szybko dziurawiąca się i opadająca, nie pozostawiająca trwałego lacingu na ściankach szkła. Barwa ciemniejsza rubinowa wręcz czarna, nieklarowne i nieprzejrzyste, mocno zmętnione. W zapachu nuty palone, kawowe oraz czekoladowe akcenty, dużo wiśniowych klimatów w wersji wytrawnej, nie czuję natomiast nic z beczki. W smaku natomiast dużo kwaskowej wiśni, mało klimatów risowych, trochę paloności oraz czekolady, finisz dość głęboki, prażony, dużo ciała, gęsta i oleista faktura, jedynie delikatnie rozgrzewający przełyk, beczki nadal brak! wysycenie na średnio-niskim poziomie. Kapsel od browaru Pinta, etykieta w czarnej kolorystyce, ładnie wykonana graficznie, dobrze i wyczerpująco opisana. Warka 01.04.2021. Leżakowane około dwóch lat, degustowane parę dni po terminie przydatności. Czy leżak coś tutaj ułożył?. Może tylko alkohol, którego faktycznie nie czuć wcale. Jak w podstawie, mało ciemnego risa, dużo kwaskowej wiśni, beczka? Naprawdę starałem się ją wyczuć, ale nie jestem w stanie. Generalnie fajne połączenie ciemnego klimatu i kwaśnej, wytrawnej wiśni. Faktycznie można się doczepić, że jest tutaj za mało Risa, ale konfrontacja smaków jest intrygująca. Niestety za brak zapowiadanych beczkowych klimatów. Mogę zaproponować maksymalnie mocną 7.

Długo czekałem na tę degustację. Mam nadzieję, że już \"dorosłem\" do tego piwa. Na pierwszym planie nuty \"funky\", takie lekkie w stylu skórzanym. Na drugim planie mamy paloność. Jest też czekolada. Gdzieś tam mamy nuty wiśni. Piana delikatna, beżowa i drobnopęcherzykowa. Czarne, nieprzejrzyste. Po przelaniu do szkła zmienił się aromat. Jest bardziej wiśniowy. No najważniejsze jest bardzo fajnie wyczuwalna beczka. Wanilia jest bardzo wyraźna. Oczywiście czekolada, czekolada. Dużo czekolady. Bardzo ładny lacing. Piwo jest gęste, treściwe. Pierwsze skrzypce gra tu kwaśność. Coś dla sourheadów, zdecydowanie. Bardzo fajna owocowość pochodząca od wiśni. Jak dla mnie to takim lekkim kriekiem podchodzi. Oczywiście dzikość w piwie bardzo fajnie wkomponowana w tą kwaśność-owocową. Troszkę w tym wszystkim brakuje mi RISa. Jest czekolada, ale mogłaby być bardziej wyrazista. Piwo ma charakter stricte degustacyjny. Piwo jest sztosem, ale nie jest to coś co sprawiło, że brakło mi słów z zachwytu. Alkohol jest lekko wyczuwalny, więc dalszy leżak nie zaszkodzi. Jest to oczywiście najlepsze piwo z serii Kwasów od Pinty, ale wincyj RISa Pany, wincyj RISa!!!

Piana niska, brązowa, drobnopęcherzykowa, szybko opada praktycznie do zera.
Barwa nieprzejrzysta, bardzo ciemny brąz/brunatne.
Zapach wiśnie, lekko kwaśny, czekolada, trochę beczki.
Smak: zdecydowanie kwaśne i bardzo wiśniowe, później wchodzą typowe dla RISów nuty palone, gorzka czekolada, trochę kawy, do tego dochodzi lekki \"beczkowy\" posmak; wysycenie średnie-, goryczka i słodycz lekkie, wchodzące po kwaskowej fali, alkohol prawie nie wyczuwalny

Brunatne. Nieprzejrzyste. Obrączka jasno brązowej piany.
Aromat dość ciekawy. Dominują wiśnie. Czuć też nuty dzikie. Co razem nasuwa skojarzenie owoców przeleżałych, nadpsutych, które już zaczęły fermentować. Do tego akcenty typowo ris?owe. Czekolada, praliny, te klimaty.
Najogólniejsze skojarzenie smakowe to wiśnie w czekoladzie. Tylko że kwasowość (jogurt+wiśnie) przewyższa słodycz, a innych pobocznych akcentów jest co niemiara. Cała słodka paleta ris?owa (paloność, gorzka czekolada, ?). Są i nutki dzikie. Bakterie mlekowe we współpracy z kwaskiem wiśniowym też dają ?popalić? temu risu.
W posmaku jest cos drewnianego ? albo pestka, albo beczka. A może jedno i drugie.
Ledwo pobieżnie zarysowałem co dzieje się w tym piwie, a już tyle literek się uzbierało. Gdyby się rzetelnie o każdym aspekcie chciało napisać, to niezły elaborat by powstał.
Jedno jest pewne: tak ?odsłodzonego?, z tak wielką kontrą dla słodyczy, tak kwaśnego (a nie zepsutego ;) ) risa to jeszcze nie piłem.