No piwo po otwarciu chciało wylecieć z butelki. No miodowo w aromacie. Taki miód gryczany się kojarzy. Do tego wyraźne nuty chlebowe. Wanilia z bourbona delikatnie wyczuwalna. Piana niska, drobnopęcherzykowa. Barwa to ciemne złoto, klarowne, kolor głęboki. W szkle nuty szlachetnego alkoholu, nie dziwne, wkońcu 13,2 % alk. Mocno miodowo-chlebowe nuty, przy delikatnym akompaniamencie wanilii. Piwo bez wysycenia. Bardzo fajne ciało. Piwo jest po prostu gęste. Bardzo miodowe. Do tego nuty ciemnego pieczywa, fajnie przełamują tutaj miodową słodycz. Wpływ beczki w smaku mocniej widoczny. Bardzo mocna wanilia, która super łączy się tutaj z nutami miodowymi i chlebowymi. Nie jest za słodkie. Alkohol oczywiście wyczuwalny, ale głównie rozgrzewa. Piwo eleganckie. Do powolnej degustacji. Bardzo przypomina styl Barley Wine. Bardzo mi smakuje. Lubię ten klimat piwa, głęboka słodowość w połączeniu z miodowo-chlebowymi klimatami. Brakuje tylko owocowości. Styl braggot to do tej pory mało znany dla mnie styl, będę musiał to zmienić. Jest naprawdę pyszne.

Aromat słodki bardzo miodowy, czuć, że dobrej jakości miód. Do tego beczka ale ciut na dalszym planie, są też świetne nuty pieczonego chleba. W smaku najważniejsze, że mimo ponad 13 % praktycznie nie czuć alkoholu. Lekko grzeje później. Lekka wanilia, może kokos, czuć beczkę również w smaku. Subtelne nuty suszonych owoców, delikatnie przypomina barleywina. Słodkość nie jest mulaca, jest wyważona i pije się przyjemnie

Data degustacji: 2019-07-11
Data ważności: 2022-02-21
W aromacie miód na pierwszym planie. Później lekka wanilia, szlachetny alkohol, ciemne słody. Może w dalszym tle drewno z beczki. Piana słaba, typowa dla mocnych piw, ale dość długo utrzymująca się. Piwo nisko nasycone (to dobrze). Lekko opalizujące o ładnym, bursztynowym kolorze. Dość słodkie, a może to mózg jest oszukiwany przez miód, ale nie mulące. W smaku prócz miodowych również nuty jakby czerwonego wina (taniny) oraz ciemnego chleba (melanoidyna). Wyczuwalna goryczka dość niska, alkohol świetnie ukryty, nie czuć, że piwo ma ponad 13%.

Klarowne. Pomarańczowe, a raczej bursztynowe. Z obrączką symboliczną białej piany.
Piękny aromat. Słodki, owocowy, wrzosowy. Piwem raczej nie pachnie.
W smaku miód czuć już na dzień dobry. Klimaty wrzosowe, woskowe. Od piwa idą rzeczy jakby z barley winea: też słodycz, ciasteczka, kandyzowane owoce. Przez cały czas, od początku do końca słodycz jest kontrowana. Pewnie taninami od beczki, chmielem, alkoholem, a kto wie, może i sam miód częściowo to ze sobą niesie. Nie wyczuwam bourbona i wanilii. Ten miodek jest co najmniej tak samo ciekawy jak piwoteczny. Nie jestem w stanie z pamięci porównać, który lepszy. W każdym razie te dwa są najciekawsze z tych które piłem.