Bursztynowe, z kremową, średniej objętości pianą. W aromacie mocno przypomina barley winę. Jest mocno słodowy, wyklejające. W smaku także do czegokolwiek co przypomina IPA daleko. Bardzo mocno słodowe, karmel, rodzynki. Goryczka bardzo niska. Kwaskowość śladowa, a po dodatku marakui tego bym się mógł spodziewać. Aksamitne w fakturze, alkohol nieźle schowany. Jest smaczne ale czy w stylu? Wysycenie jest niskie, pijalność przeciętna.

Ciemna pomarańcza idąca w miedź. Do tego mętne. Piany tylko atol, ale krążkuje.
W aromacie owoce, cytrusy, klimaty słodowe. Ogólnie pachnie mocnym piwem, taka likierowość. Oczywiście trochę marakui też jest.
Gęste, aż kisielowate. Kwaśne. Rozgrzewające.
W smaku rządzi marakuja. Ale wspomagają ją elementy słodowe. Jest i niezła goryczka.
Pomiędzy kwaśnym a gorzkim na sekund kilka pojawia się niemała słodycz.
Słusznie ostrzegają na etykiecie o zdradliwej (jak na te parametry) pijalności.
Jak dla mnie piwo jest genialne.

Wspaniałe piwo! W aromacie na pierwszym planie słodowość- biszkopty i syrop klonowy. Podczas picia, mieszanka smaków. Najpierw słodycz potem gorycz kończąca się ciekawą kwaskowością od marakui. Do tego fantastyczna oleista struktura całego piwa. Smak 9/10 ale za to jak udało się schować te prawie 11 % alkoholu daje 10!

Pijalność i znakomicie ukryty alkohol połączony z woltażem powoduje to, że to piwo jest ekstremalnie zdradliwe. Marakuja wyczuwalna bardziej w smaku, choć i tak dość mało. Goryczka rewelacyjna: Mocna, a z drugiej strony pozwala cieszyć się pijalnością tego piwa. Piwo jest gładkie, dobrze ułożone, barleywine-owe. Jak dla mnie brakuje większej kontry do tej wszechobecnej słodyczy. Ale mimo wszystko piwo jest bardzo udane, polecam.