Wspaniałe piwo! W aromacie na pierwszym planie słodowość- biszkopty i syrop klonowy. Podczas picia, mieszanka smaków. Najpierw słodycz potem gorycz kończąca się ciekawą kwaskowością od marakui. Do tego fantastyczna oleista struktura całego piwa. Smak 9/10 ale za to jak udało się schować te prawie 11 % alkoholu daje 10!

Pijalność i znakomicie ukryty alkohol połączony z woltażem powoduje to, że to piwo jest ekstremalnie zdradliwe. Marakuja wyczuwalna bardziej w smaku, choć i tak dość mało. Goryczka rewelacyjna: Mocna, a z drugiej strony pozwala cieszyć się pijalnością tego piwa. Piwo jest gładkie, dobrze ułożone, barleywine-owe. Jak dla mnie brakuje większej kontry do tej wszechobecnej słodyczy. Ale mimo wszystko piwo jest bardzo udane, polecam.

Cudowna bomba egzotyczna w aromacie, mnóstwo tropikalnych owoców i troszkę karmelu. W smaku słodkie na początku, później nieco wytrawniej , dużo tropików w smaku i nie co kwasku. Fajna goryczka oczywiście marakuja rządzi. Niesamowicie pijalne, mimo takiego woltażu.

Oko: kolor bursztynu wpadającego w pomarańcz, zamglone. Piana to przybrudzona biel, gęsta, dość wysoka, średnio długo się utrzymuje, zostawia solidny ślad na szkle.
Nos: z butelki dominacja owoców tropikalnych i słodkich cytrusów: marakuja, pomarańcza, mandarynka. Ze szkła oprócz chmielowego, słodko-owocowego charakteru, podstawa słodowa ? słodki biszkopt. Generalnie słodki, nieznacznie tylko cytrusowy.
Smak: gęste, wręcz lekko likierowe, wysycenie bardzo niskie. Lekko słodkie, w typie słodkich owoców, słodki biszkopt, finisz delikatnie kwaskowy. Chmiel próbuje się przebić przez solidną podstawę słodową, ale jednak nie daje rady, choć dostarcza sporo wytrawności, i nadaje owocowy profil. Nie kontruje słodyczy w pełni. Brakuje na finiszu goryczki. W pierwszych łykach alkoholu nie czuć, ale po kilku już lekko grzeje w przełyk. Pijalność, jak 10,8 %, wysoka. Piwo lekko wchodzi, ale w głowie szumi ...