Piana niska, drobnopęcherzykowa.
Barwa lekko zmętniona, złocista.
Zapach dość lekki, białe owoce, troszkę zbożowości, winogron.
Smak: wysycenie średnie-, lekka gładkość, lekka owocowa słodyczka, trochę pusto, alko mimo iż tylko w tle majaczy to jednak jest, są dojrzale owoce, głównie białe, winogron, zielsko. Bez wielkiego szału

Piana biała, drobnoziarnista, wysoka na około pół centymetra, średnio-szybko dziurawiąca się i opadająca, pozostawiająca jako taki lacing na ściankach szkła. Barwa ciemniejsza piaskowa, zmętnione, nieklarowne i nieprzejrzyste. W zapachu raczej mało aromatycznie, trochę białych i żółtych owoców, subtelna gronowość od Nelsona Sauvina, ziołowy oraz zbożowy akcent, podbudowa słodowa. W smaku owocowo słodkie z subtelną żywicą na finiszu, goryczka iluzoryczna praktycznie żadna, lekka kontra kwaskowa, gładka faktura, niby piwo jest lekkie, ale czuć, że jest to Double, trochę pusto... jednowymiarowo, wysycenie na średnio-niskim poziomie. Degustowane w wersji puszkowej, puszka w ciekawym designie graficznym, dobrze i wyczerpująco opisana. Warka 13.05.2022. Wydaje mi się, że to pierwsze piwo z serii Crazy Lines, które udało mi się złapać i tak np. W porównaniu do Hoppy Crew od Pinty nie ma podjazdu. Niby hop rate na wysokim poziomie 22 g/L a treściwość nie powala na kolana. Może akurat numer 10 nie był przedniej jakości, zobaczymy jak uda mi się zakupić pozostałe. Za dyszkę daje 6.

Kolejne udane piwo z tej serii (były lepsze, ale były i gorsze)

Nepomucen Crazy Lines #10 (Cold Double IPA)_13.05.2022

Aromat średnio intensywny, słodki, białe owoce, winogrona.
W smaku słodkie, dojrzałe białe owoce, winogrona, średnie ciało, trochę trawy. Goryczka średnia, średnio to piwo wyszło.