Piana ok - piłem z kega. Aromat z początku cytrusowy, ale szybko zmienia się na ananas z puszki. W smaku dominuje goryczka, ale nie nachalna, niestety mało co poza tym.

Wygląd:
Po nalaniu formuje się drobnopęcherzykowa, dość trwała biała piana. Bardzo poprawnie. Piwo nieprzejrzyste. Wyglądem przypomina bardziej hazy ipa niż witbier. Barwa przyjemna, jasnosłonecznikowa.
Aromat:
Nie tylko w wyglądzie piwo przypomina styl IPA. Wysoki ekstrat 18 blg rzutuje na aromat. Zastosowanie płatków owsianych sprawia, iż dominują słodowe aromaty podobne do IPA. Stanowią one podbudowę dla nut owocowych. Przebija się pomarancza, cytrusy, czarna porzeczka.
Smak:
Wyczuwalny jest relatywnie wysoki ekstrakt. Piwo ze względu na wysoką zawartość pszenicy i owsu jest jednak gładkie i przyjemne. Wysokie wysycenie wspomaga pijalność piwa. Alkohol mimo 7 procent niewyczuwalny, choć momentami obecne jest niskie rozgrzewanie alkoholowe w przełyku. Za to obecną jest wysoka jak na styl goryczka. Nie ma ona jednak charakteru typowo garbnikowego. Przyjemna i niezalegajaca.
Podsumowanie:
Piwo spod znaku Mentzena to niewątpliwe odważny krok. Tworząc imperialnego witbiera, zbytnio wziął chyba sobie do serca owy imperialny charakter. Piwo dalekie jest od pierwowzoru z Belgii. Mimo dodatku typowej kolędry i skórki curacao jest to w istocie IPA. Fakt zatracenie witbirowego charateru na korzyść mocnej słodowej podbudowy dalekiej od czysto pszenicznej (duże ilości owsu i słodu pilzneńskiego) i relatywnie wysoka goryczka pochodząca z polskich odmian goryczkowych i dualnych (lunga, zula) nie przeszkadza jednak w pozytywnej ocenie trunku. Doskonały marketing Menztena i ciekawy pomysł na nazwy oraz podkreślanie polskości i wolnosci, której esencją ma być piwo sprawi, że ten trunek bez wątpienia znajdzie licznych zwolenników.
Ocena 7/10
Uwagi:
Niska zgodność ze stylem