Aromat średnio intensywny. Mocno słodowy, słodki, ciasteczkowy, z nutami orzechowymi, karmelowymi, a nawet lekko opiekanymi. W tle suszone owoce. W szkle podobnie, jednak pojawia się już lekko wyczuwalny alkohol, który wraz ze słodowością i owocowymi akcentami sprawia wrażenie obcowania z likierem bądź sherry.

Piwo o klarownej mahoniowej barwie. Piana średnioobfita, jasnobeżowa, opadająca powoli. Zbudowana z drobnych bąbelków. Po dłuższej chwili wciaż jest na powierzchni piwa i tworzy zbitą, drobno bąbelkową piankę.

Pół-słodkie, gładkie, pełne, ale nie przytłaczające ani nie wyklejające. W smaku jednak dużo się dzieje. Mnóstwo czerwonych owoców - śliwek, wiśni, żurawiny. W tle opiekany karmel, nuty chleba żytniego, słodycz, oraz szybko pojawiająca się i kontrująca całość goryczka - średnio wysoka, taniczna, nawet nieco drewniana. Zalegająca, ale przyjemna i pasująca do tak charakternego stylu jakim jest barley wine. Alkohol - subtelnie rozgrzewający daleko w przełyku.

Klasyczny angielski barley wine. Dobre piwo.

Piana bardziej beżowa niż biała, drobnoziarnista, wysoka na około pół centymetra, średnio-szybko dziurawiąca się, lacingu niestety brak. Barwa jaśniejsza rubinowa, w miarę klarowne i przejrzyste, nieznacznie tylko zmętnione. W zapachu wytrawne winne aromaty, garść suszonych owoców, lekki karmel. W smaku winność zdecydowanie dominuje na podniebieniu, dobra owocowa kontra słodowa i kwaskowa, goryczka adekwatna do stylu, świetnie zamaskowany alkohol, który delikatnie rozgrzewa przełyk, wytrawny finisz, wysycenie na średnio-niskim poziomie. Kapsel od browaru Maryensztadt, etykieta w ciemnej kolorystyce, graficznie dużo się tutaj nie dzieje, opisane też raczej oszczędnie. Warka 05.04.2017, a więc troszkę poleżakowane, jednak jako, że to moje 1700 piwo wyciągnąłem je trochę wcześniej niż zamierzałem. Solidny przedstawiciel stylu jakim jest English Barleywine, może trochę nie ułożony, ale wszystkie cechy charakterystyczne dla tego stylu są zachowane. Mocne, winne, wytrawne i przede wszystkim gładkie i wysoce pijalne, a alkohol pomimo nie niskiego przecież woltażu niewyczuwalny. Do dłuższej degustacji zdecydowanie...bez pośpiechu, szkoda, że nie przetrzymałem go jeszcze trochę, ale i tak wydaje mi się iż to był odpowiedni moment na próbę. Dam 8 z minusem gdyż utwierdziłem się w przekonaniu, że wolę Barleye bez przedrostka "English", niemniej jednak potrafię docenić dobre rzemiosło, a takim jest niewątpliwie Żywot Barleya od warszawskiego browaru Maryensztadt.

Ciemy bursztyn, piana solidna, choć bez rewelacji. W zapachu słodkie nuty, karmel, angielskie klimaty, likier, niestety też troszkę alkohol. W smaku bardzo głębokie, z lekko piekącą goryczką alkoholową i solidną, słodką słodową kontrą. Rozgrzewające, mocne. Gdyby alkohol był lepiej ułożony to kto wie, ale i tak jest solidnie. Przyłączam się do głosów, że to dobry kandydat na leżakowanie.

Kolor: ciemna miedz, klarowne. Piana niska, zostaje do końca cieniutki kożuszek.
Nos: słodko (karmel, rodzynki, i kandyzowane owoce)
Smak: gęsto i słodko. Dominacja rodzynek, troszkę suszonej śliwki, ciekawa cierpkość al?a wisienka, troszkę kwaskowości, lekki posmak przypraw, a w finiszu cierpkość przechodzi w goryczkę plus przyprawy. Do łosu tez dochodzi alkohol. Początkowo jako przyjemne ogrzanie gardła, ale z czasem coraz mocniej. Powinno trochę leżakować.
Mam słabe doświadczenia z BW, a po przereklamowanym produkcie Doctor Brew nawet się zniechęciłem do tego stylu. Browar Maryensztadt przywrócił mi nadzieję do tego stylu. polecam zakup i leżakowanie z pół roku.