Data rozlewu 11.01.2019

Wygląd: Barwa bardzo ciemnobrązowa. Piwo jest gęste. Piana beżowa, głównie średnio pęcherzykowa, dosyć niska, ale utrzymująca się i pozostawiająca lacing.

Aromat: Po otwarciu butelki buchnęło wędzonką i wędzoną śliwką i to jest pierwszy plan w aromacie. Czuć też figi. Lekka paloność, może trochę kawa i czekolada. Ale głównie ta wędzonka.

Smak: Pełne, bardzo ułożone i delikatnie. Bardzo dużo wędzonki w smaku. Jest śliwka i figa. Kawa i czekolada, chociaż chyba bardziej czekolada i to mleczna, która się z czasem coraz bardziej uwalnia i uwyraźnia. Piwo jest subtelne i bardzo gładkie. Słodkie od słodu i dodatków, ale nie męczące słodyczą. Goryczka palona, ale dość niska, nie przebija się. Z kolejnymi łykami coraz mniej wędzonki, a coraz więcej czekolady i moooże delikatna kwaskowatość. A i alkohol, ten jest absolutnie ukryty!

Noooo, dla mnie sztos! Naprawdę sztos! Chapeau bas, Maryensztadt!

Mocna wędzoność w aromacie, śliwki, jest trochę nut aptekarskich. W smaku po pierwszym łyku sporo słodyczy, za dużo, nie ratuje tego minimalna kwasowość a dalej konkretny, wędzony finisz, który długo się utrzymuje na podniebieniu. Alkohol wysoki i praktycznie nie wyczuwalny, no może trochę ogrzewa przełyk ale to pewnym czasie. Niezły ten porter, chociaż ta wędzoność trochę ukradła nuty porterowe.

Oko: czerń. Piana beżowa niska, niezbyt trwała, zostawia solidny ślad na szkle.
Nos: z butelki początkowo dominacja nuty wędzonej typu torfowej ? bandaże, spalone kable, oraz w tle wędzona śliwka, na dość dalekim planie nuty porteru bałtyckiego. Ze szkła charakter bardziej zbalansowany, ale nadal nuty wędzone są na pierwszym planie, bardziej typu ogniskowego, do tego suszone owoce, kawa espresso, gorzka czekolada i pumpernikiel. Zero nuty alkoholowej.
Smak: gęste, słodkie, likierowe, złożone, do tego lekkie w odbiorze, zero alkoholu. Sztos. Słodycz od słodów podkręcona figą, dalej wędzonka, śliwka wędzona i inne suszone owoce w polewie kakaowo-czekoladowej, ale finisz należy do figi, do tego kwaskowość i trochę goryczki palonej, ale nie daje rady przełamać odczucia słodyczy, wędzonka osadza się na podniebieniu. Trochę brakuje goryczki palonej i chmielowej, które skontrowałoby na finiszu skąd inąd znakomitą słodycz figi. Po pewnym czasie przyjemne grzanie w gardło i tyle jeżeli chodzi o alkohol. Z czasem narasta kwaskowość, która ładnie kontrastuje z odczuciem słodyczy. Znakomity porter bałtycki z dodatkami, do ideału brakuje goryczki, ale i tak jest to sztos.

Najslodszy porter jaki piłem. Ratuje go śliwka i dobrze ukryty alkohol...