Piana zerowa, beżowa drobnoziarnista, dziurawiąca się momentalnie po przelaniu piwa z butelki do szkła i nie pozostająca pod zupełnie żadną postacią. Barwa intrygująca i piękna ciemniejsza bursztynowa, w szkle prezentuje się naprawdę zjawiskowo, klarowne i przejrzyste, nieznacznie tylko zmętnione. W zapachu słodycz suszonych owoców gruszka, figa, rodzynki, melasa, dużo karmelu oraz miodowych akcentów, aromat jest bardzo intensywny i zachęcający do degustacji. W smaku płynny likier, wyklejający podniebienie i urzekający aromatem suszonych owocu, miodu, melasy oraz karmelu, bardzo gęsta i oleista faktura, na finiszu pojawia się natomiast przyjemna kontra kwaskowa, wybitnie zamaskowany prawie 16% alkholol, przyjemnie rozgrzewający przełyk, wytrawny profil, posmak suszonych owoców długo utrzymuje się na kubkach smakowych, wysycenie na średnio-niskim poziomie. Butelka z eleganckim otwarciem w formie korka, graficznie minimalizm, opisana za pomocą dołączonych karteczek, wyczerpująco i precyzyjnie. Data rozlewu 10.04.2017, także leżakowane ponad 4 lata, jeden z moich dłuższych leżaków. Ambrozja, płynny likier, po prostu coś pięknego poczynając od barwy, przez aromat i fakturę na smaku kończąc. Zdecydowanie jeden z najlepszych barleyów jakie miałem okazję degustować, ustępuje może tylko wymrażanemu Komesowi. Te suszone owoce, karmel, miód, ta faktura, ten wybitnie degustacyjny profil do powolnego delektowania się sprawiają, że nie mam wyboru i muszę dać 9! Jako, że każde piwo z tej serii ma tylko jedną warkę, raczej nie będzie mi już dane sięgnąć po nie jeszcze raz... Piękna rzecz, brawo Maryensztadt!