Piana beżowa, drobno i gruboziarnista, wysoka na około centymetr, dość powoli dziurawiąca się i opadająca, pozostawiająca szczątkową formę lacingu na ściankach szkła. Barwa ciemniejsza rubinowa wręcz czarna, nieklarowne i nieprzejrzyste, stosunkowo mocno zmętnione. W zapachu mega słodkie klimaty syropu klonowego, kawa, słodka czekolada, orzechowy akcent, lekka paloność, brakuje mi cynamonu, pachnie wybitnie deserowo. W smaku słodycz się potwierdza, wręcz oblepiając podniebienie, dużo syropu klonowego, karmelu, słodkiej czekolady, mniej kawy, finisz o profilu orzecha laskowego lekko kwaskowy, goryczki brak, zatraca się też klimat stouta w postaci paloności, wysycenie na średnio-niskim poziomie. Pite w wersji puszkowej, puszka ciekawie wykonana graficznie, w miarę dobrze, choć nie wyczerpująco opisana (gdzie chmiel?). Warka 29.05.2021. Zdecydowanie za słodkie... ciężko dopić całą puszkę, syrop klonowy i karmel zdominowały kubki smakowe, nawet kwaskowy aftertaste z orzechem laskowym w tle niewiele pomaga... Jak na Maltgardena słabo... brak Fesa w Fesie... 5 ode mnie.

Ja wiem. Ma w sobie dobre smaki. Cynamon może jest zdławiony, ale czuć syrop i orzechy. Plus ładna puszka i grafika.

Smak zdominowały syrop klonowy i orzech laskowy w typie marnych syropów barmańskich. Czy to FES? Niestety nie jest to ikona stylu. Słabo, po prostu słabo. Szkoda bo Browar Maltgarden potrafi warzyć zacne piwa. Niestety nie tym razem.