Siedem miesięcy później niezmiennie mistrzostwo.

Najnowsza warka to jest mistrzostwo świata. Brać póki jest.

Aromat: suszone śliwki, mleczna czekolada, likier kokosowy, na końcu odczucie soku z dojrzałych wiśni.

Smak: przy pierwszym łyku mix różnych nut smakowych. Na początek mieszanka kokosa z czekoladą (przypominająca baton kokosowy np. Bounty), dalej wanilia. Następnie lekka paloność przechodząca na końcu w mocne espresso.

Po 5 minutach picia czuć w przełyku delikatne rozgrzewanie.

Piwo niezbyt gęste, z przewagą słodkich nut. Paloności kojarzonej z porterem jest niewiele. Na plus zaliczam festiwal rozmaitości ukryty w smaku. No i moc alko choć ukryta, to uderza do głowy.

Piwo jest doskonałe i warte polecenia.

Wanilia z Bourbonu. Następnie suszone owoce. Takie toffi. Piana delikatna, drobnopęcherzykowa. Barwa ciemny bursztyn, wpadający w jasny brąz. Klarowne. Po przelaniu do szkła beczka jeszcze mocniejsza. Połączenie głębokiej słodowości z owocowością. Zarówno wygląd jak i aromat mało porterowy. Piwo jest za to do bólu jak Barley Wine. O ludzie jakie to dobre. No typowe Barley Wine z nutą Bourbona. Wysycenie niskie. Ciało bardzo przyjemne. Jest gęstość. Jest takie gładkie. No i ten klimat Barley Wine, czyli toffi z szuonymi owocami. Rodzynki, daktyle, takie rzeczy. Piwo jest do tego wyklejające. No sztos. Beczki mniej niż w aromacie i stanowi tylko tło dla słodowości. Piwo słodziutkie, przełamane delikatną goryczką. No dobre rzeczy. Nie jest to jakaś ambrozja smaków, ale piwo jest niesamowicie ułożone i jest to taki moim zdaniem taki ksiązkowy Barley Wine.