Piana praktycznie żadna, beżowa,, drobnoziarnista, dziurawiąca się szybko po przelaniu piwa z butelki do szkła i nie pozostająca pod zupełnie żadną postacią, brak trwałego lacingu. Barwa ciemniejsza rubinowa wręcz czarna, nie do końca klarowne i przejrzyste, lekko zmętnione. W zapachu nuty palone, karmelowe akcenty, kawa wraz z czekoladą, praliny, lukrecja, trochę orzecha, takie trochę za mgłą beczkowe klimaty JD. W smaku beczkowy klimat, zdecydowanie bardziej zaznaczony, deserowy, słodki profil, dużo karmelu, lukrecji, kakao, orzecha, sporo ciemnego ciała, dobrze zamaskowany alkohol jedynie delikatnie rozgrzewający przełyk, dość gęsta i oleista faktura, finisz JD z nutką wanilii, wysycenie na średnio-niskim poziomie. Butelka w eleganckim kartoniku, etykieta w ciemnej kolorystyce, ładnie wykonana graficznie, w miarę dobrze, choć nie wyczerpująco opisana. 31.08.2020. Leżakowane ponad rok, degustowane dzień po terminie przydatności, myślę, że wystarczająco się ułożyło. Faktycznie ciasteczko, są ciekawe ciemne klimaty w postaci paloności, karmelu, kawy, czekolady, lukrecji czy orzechów... ale za słodko... a za mało beczki. Zdecydowanie wolę bardziej wytrawne wersje Imperial Stouta. Tutaj mogę zaproponować maksymalnie mocną 7.