Bardzo nieudane piwo , zdecydowanie nie jest warte swojej ceny. W aromacie jak już ktoś poniżej wspomniał, czuć palony denaturat i odrobinę kawy. W smaku bardzo słaba kawa rozpuszczalna i nieprzyjemny alkohol. Jesli mam byc szczery to kormoran ciemny daje o wiele więcej doznań niz to co wypuścił kingpin. Turbo Geezer to jedno z najgorszych piw jakie wypiłem w tym roku.

Turbo Geezer Double Irish Espresso Stout (19,1 Blg, niefiltrowane, pasteryzowane) w aromacie ma przede wszystkim akcenty palonego denaturatu podczas opalania drobiu po oskubaniu z pierza. Łącznie z akcentami palonych resztek owego pierza. Domyślam się, że to jest to, co miało się kojarzyć z aromatem podwójnego espresso. Chyba nie wyszło. Zobaczymy, może Turbo Geezer potrzebuje chwil paru by się otworzyć. A może za bardzo je schłodziliśmy. Poczekamy, jesteśmy cierpliwi. Ostatecznie, jeśli piwowar wrzucił w to coś tyyyyle składników (na etykiecie wymieniono ich całe setki, w tym wanilię burbońską, cukier kandyzowany i płatki dębowe whisky(???)), to coś dobrego musiało z tego wyjść. No po prostu musiało. Z czasem rzeczywiście, aromat ewoluuje w stronę czarnej, mocnej kawy z dodatkiem bodaj amaretto. Plus spalenizna i pożoga. Spalone zboże, spalona słoma, spalony karmel. Piwo pachnie tak, jakby nawet wodę użytą do jego warzenia najpierw spalono, a dopiero potem wlano do kadzi. W smaku jest słabo. Turbo Geezer jest wodnisty, z akcentami naprawdę kiepskiej jakości, taniej kawy rozpuszczalnej - słowem, kwas i chemia. Drewniana cierpkość, nieprzyjemny akcent alkoholu. Ogółem, smakuje jak naprawdę słabej jakości, zwietrzała gorzka czekolada w płynie. Plus alkohol. Albo zwietrzałe, stare, marnej jakości czekoladki z likierem.
Przekombinowane, słabe piwo, do którego zdecydowanie nie chce się wracać. Porażka.

Kolor ciemno-brązowy przechodzący w czerń, z rubinowymi refleksami pod światło, lekko zmętniony. Czapa beżowej piany opadła, pozostawiając ślad na szkle. Ostała się w formie minimalnej warstwy na powierzchni.
Od otwarcia butelki walnęło palonością tj. kawą i czekoladą, ale przede wszystkim kawa, do tego nuta amerykańskich chmieli plus słodycz waniliowa oraz lekka nuta whisky.
W smaku króluje ciemna moc słodów, kawa, gorzka czekolada, czasami przechodząca wręcz w spalone kable, w finiszu czuć whisky. Wytrawność i paloność łagodzi laktoza i wanilia. Z czasem przebija się kawa espresso, która świetnie komponuje się z goryczką chmielową na średnim poziomie.
Piwo jest wręcz oleiste, pełne, zbalansowane z wyczuwalnymi ciemnymi słodami, kawą, także nutą whisky oraz chmieli. Alkohol bardzo dobrze (wręcz) ukryty, ujawnia się dopiero w żołądku w formie termo-wzmacniacza oaz z czasem dociera do mózgu.

Piana drobnoziarnista, beżowa, brak lacingu, wysoka na około pół centymetra, średnio-szybko opadająca, z początku gęsta i puszysta, lecz z czasem zostaje już tylko cieniutka otoczka. Barwa ciemna rubinowa wręcz czarna, nieprzejrzyste, ładnie prezentuje się w kuflu. W zapachu piękny aromat dobrej kawy, palone słody,karmel, subtelnie wiśniowe akcenty, niezwykle aromatyczne piwo. W smaku przede wszystkim mocno kwaskowe, zadziwiajaco mocno, dobrej jakości kawa świetnie wyczuwalna na podniebieniu, bardzo fajny posmaczek dają te płatki dębowe whisky, minimalna goryczka, w ogóle nie czuć mocy jaką posiada to piwo, szkoda, że nie jest więcej wanilii, bo mam wrażenie jakby jej wcale nie było... wysycenie na średnio-niskim poziomie. Kapsel zwykły czarny, etykieta typowa dla Kingpina nie odbiegająca od ich stylu. Póki co jest to zdecydowanie najlepsze piwo z kawą jakie piłem, po Berserkerze wiedzialem, że browar Kingpin nie jest pierwszym lepszym i potrafi warzyć naprawdę dobre piwa, w kolejce czeka Phantom, a Turbo Geezer dostaje ode mnie ocenę 8.