Wild czyli wersja zepsuta to była beka z krafciku, ale geerbeeki wciąż pieją, że z*******e, bo dawało kiszonymi ogórkami

Jest wciąż alkoholowy, a nie powinien, ale beczkę czuć

Po tylu latach piwnej tułaczki udało mi się w końcu spróbować tego oto słynnego już piwa.

Cóż, spodziewałem się czegoś zupełnie innego... Ale od początku:

W aromacie sporo toffee, śliwek, jabłek, trochę głogu i rokitnika. Czuć również sporo beczki, ale takiej świeżej, nie po Jacku. W smaku jest podobnie, choć zmieniają się proporcje: Na pierwszy plan wychodzi nuta drewniana i charakterystyczny aromat jakby gumy balonowej. Dochodzi do tego świetne toffee, sporo kwaśności (niestety), estry (mirabelka, jabłko), oraz bardzo przyjemna, wyjątkowa dla tego piwa nuta świeżego wypieku (rewelacja). Jest to jedno z bardziej złożonych piw jakie piłem w życiu. Goryczki brak, choć piwo nie jest o dziwo jakoś specjalnie ciężkie czy alkoholowe... Czuć ukrytą moc w tym piwie, ale nie ma nut alkoholowych.

Beczka po Jacku również nie zachwyca, aromaty whiskey są słabo wyczuwalne.

Powiem tak, spodziewałem się ciut więcej (więcej słodowości) ale i tak była to wspaniała piwna przygoda.

Rozlew 03/03/2023
Opalizujący rubin z symbolicznym atolem piany. Aromat słodki, likierowy. Z nutą czerwonych i suszonych owoców.
Jest trochę gazu, słodycz. Owocowość. Głóg, jarzębina, daktyle. Nuty alkoholowe i mocne rozgrzewanie. Destylatu w zasadzie nie czuć, a klimaty beczkowe delikatni w posmaku. Piwo nie wydaje się mocno ciężkie. Albo mi spowszedniało albo ta konkretna warka jest mniej esencjonalna. Niemniej cały czas jest to bardzo dobre piwo.