W aromacie przypalony karmel i owoce - mam wrażenie, że z chmielu, aczkolwiek jest też trochę estrów jabłkowych. W miarę ogrzewania wychodzi kwasek. Barwa ciemnozłota, piana biała i puszysta.

W smaku jest pustka - w typie wystygniętej herbaty z cytryną. Słodowość poszła w jakiś kwasek cytrynowy, a goryczka w bardzo nieprzyjemny tytoń. Do tego wyłazi jakaś tektura w posmaku, dramat! Po dwóch łykach nie mam ochoty brać kolejnego.

Dawno nie piłem tak spieprzonego piwa.

Złote, klarowne. Ze sporą, białą i stabilną pianą. Z drobnych oczek. Oby smakowało jak wygląda.
Aromat słodowo kwaśno owocowy. Niezbyt atrakcyjny.
No i klops. Nie smakuje tak źle żeby wylać, jednak pokładanych w nim nadziei nie spełnia za grosz. Na ciąg dalszy szkoda klawiatury.

Widząc cztery piwa z nowej serii Jagiełły, liczyłem, że będzie coś niezłego, interesującego. Jednak, jak się okazało po wypiciu dwóch różnych, byłem naiwny. Dodam, że to piłem jako pierwsze (po nim Citra & Mosaic). Jako pierwsze, żeby móc się nacieszyć nowymi polskimi chmielami.

Wygląd - kolor ciemnego złoty, klarowne, średnie, wysoka i całkiem trwała piana, wysycenie niskie do średniego. Aromat - karmel (jak cukierki Werthers Ogiginal), zboże i trochę truskawek i mango. Smak - na pierwszym planie karmel, który jest kontrowany pokaźną i zarazem dość chamską goryczką; do tego w tle truskawki i mango - nie ma tu balansu.

Piwo rozczarowujące. Spodziewałem się niezłego lagera z nowofalowym sznytem, a otrzymałem lagera z dominującymi nutami diacetylo-karmelowymi.