Nie lubię tego połączenia, piwo jest wyjątkowo mulące. No ale ten styl taki właśnie jest (w wykonaniu większości browarów), więc mnie to nie dziwi... Polecam fanom mulącego weizena, bo piwo praktycznie nie posiada żadnych wad.

Zapach : sporo bananów i goździków czyli przebija się hefeweizen , mango bardzo znikome na granicy sugestii etykietą

Smak : również jak w zapachu większość to weizen , może delikatnie wytrawne , miejscami delikatnie słodkie ale pustawe.

Nie pasowało mi ponieważ więcej tu weizena w tym wypadku browar gryf (w większość z tej serii wąsosz) a raczej seria lulu przyzwyczaiła mnie do mocnego poczucia owoców - niestety tego tutaj nie było.

Oko: kolor jasnej pomarańczy lekko wpadającej w cytrynę, mętny. Piana biała niska jak na styl, niezbyt gęsta i szybko znika do zera, zostawia ślad na szkle.
Nos: na pierwszym palnie banan i goździk, a pod nimi owocowy aromat gorzkiego mango, niezbyt wyraźny, po ogrzaniu mango znacznie mocniejsze. Aromat ogólnie solidny.
Smak: wodniste i nieco puste, wytrawne i kwaskowe. Lekka wersja hefeweizena, do tego wytrawność i kwaskowatość owocowa, nie brakuje delikatnej słodyczy na początku ? chlebowej i bananowej, ale wszystko to starannie przykryte przez wytrawność i woskować typową dla tego stylu i owocową (widocznie drożdże zeżarły cukry pulpy). Ogólnie przyjemne lekkie piwo.