Warka do 30.11.2019 ratuje je beczka po JD, tak to jest mączny, palony, owszem, nijaki IS

Piana beżowa drobnoziarnista, wysoka na około pół centymetra, dość szybko dziurawiąca się i opadająca, nie pozostawiająca trwałego lacingu na ściankach szkła. Barwa ciemniejsza rubinowa wręcz czarna, nieklarowne i nieprzejrzyste, stosunkowo mocno zmętnione. W zapachu nuty czekoladowe, kawowe aromaty, czuć fajnie akcenty beczkowe po bourbonie JD, wanilia, drzewność, delikatna taninowość, dębina, palony akcent, minimalnie wyczuwalna alkoholowa woń. W smaku beczkowe aromaty bourbona uwydatniają się, są elementy drzewne, dużo wanilii, trochę kokosa, gęsta i oleista faktura, wyraźnie słony finisz, na drugim planie paloność, kawa, czekolada, mało żyta(trochę czerstwego chleba) , goryczka adekwatna do stylu, dobrze zamaskowany alkohol, niezła kontra kwaskowa, wysycenie na średnio-niskim poziomie. Kapsel niestety zwykły czarny, etykieta w fioletowej kolorystyce, znośnie wykonana graficznie, ubogo opisana. Warka 30.11.2019. Leżakowane około roku, dobrze ułożone piwo. Piłem zarówno podstawowego Dybuka jak i Double, ale wersja BAJD bije na głowę pozostałe dwie. Przede wszystkim nuty bourbonowe, beczkowe, wanilia, kokos, głębia smaku jest nieporównywalnie większa. Słony finisz dodaje tylko klimatu, szkoda, że aktualna wersja ma obniżony woltaż do 9%. Póki co najlepszy Dybuk, ode mnie dostaje mocną 8.

Wygląd: kolor ciemno brunatny, spora piana jak na styl, Lilith był ciut przegazowana, ale ładna, ciemno beżowa, ładny lacing
Zapach: Wydaje mi się, że Lilith była bardziej kokosowa, tu czuć łychę, ale kokos z wanilią też jest, mocno palone, popiołowe, asfaltowe, popielniczkowe, jakaś nuta naftowa, piernik, gorzka czekolada, pumpernikiel, rodzynka, jakieś porto, po odleżeniu dochodzi taka nuta suszu, herbaciano-tytoniowa
Smak: Wydaje się być pełniejsze od Lilith, ale faktura też może oszukiwać, jest dosyć gęsta, trochę mączna, podobnie jak w Lilith zadziwia ta dosyć mocna kwaskowość, w podstawce jej nie czułem i obawiam się, co do leżakowania, jest już też umami na szczęście w parze z lukrecją, dużo gorzkiej czekolady, orzechy, czarny chleb, mocno palona espresso, alkohol wyraźny, więc można spróbować jeszcze za parę miesięcy, ale na dłuższe leżakowanie bym się nie nastawiał. Wyraźnie taniczne, drewniane, sporo ta beczka tu wniosła, więcej samej beczki niż Bourbona, jest taki posmak jak w czerwonym francuskim winie. Bardzo dobre, ale Lilith mi bardziej podeszła.