Butelka jak za dawnych czasów

Butelka: z krachlą, na froncie piękna retro etykieta i krawatka ze skaczącym koziołkiem, typowo niemiecka. Krótki opis z tyłu, nic nie mówi o piwie. Skład bardzo ogólny, ekstraktu brak. Krachla z przepięknym herbem browaru.
Aromat: w butelce bardzo intensywny, pięknie słodowy, razowy chleb, skórka chleba. W szkle pojawiły się ładne owoce, trochę orzechów, lekki karmel. Klasycznie.
Kolor: ciemnomiedziany, piwo jest klarowne.
Piana: bardzo wysoka, drobnopęcherzykowa, opada raczej wolno, zbija się. Lacing bardzo ubogi.
Smak: w pierwszym odczuciu bardzo ciekawe. Z jednej strony wydaje mi się, że piwo jest trochę ciężkawe, a z drugiej bardzo gładkie. Bardzo ładna pełnia, czuć złożoność, ale nie ma ulepkowatości. Na języku mocne smaki chlebowe, przede wszystkim razowy, ale jest tu też trochę pumperniklu, skórki chleba. Przy przytrzymaniu wychodzą lekkie smaczki nalewkowe, czyli rodzynki, winogrona, wiśni nie umiem tu wyczuć. Goryczka warta odnotowania, jest wyczuwalna od samego początku, lekka, odrobinę tytoniowa. Finisz średniodługi, chlebowy, mam wrażenie, że zjadłem kromkę pumperniklu i nie popiłem. Jest też na końcu języka taka odrobina wędzonki. Dobra wytrawność i kontra kwaskowa. Alkohol dobrze ukryty. Wysycenie średnie. Pijalność umiarkowana.
Ogólna ocena: bardzo solidna pozycja na koźlakowym rynku. Jak na koźlaka piwo ma wyjątkową gładkość.
Kupione: 18.06.2024, Piwomaniak Warszawa, cena: 10.00zł, data ważności: 12.09.2024

Solidny niemiecki koźlak. Mocny, nieco tytoniowy ciemny słód, melanoidyny, ściąganie. Karmel też jest, przez chwilę myślałem że to diacetyl, ale w miarę ogrzewania nie wyłaził już bardziej. Napisane traditional bock i jest traditional bock. Po kilkudziesięciu pozycjach z nowej fali takie piwo smakuje jak nigdy.

Barwa brązowo-czerwona, przepiękna.
Zapach świeży lekko owocowy.
W smaku bardzo dobrze zbilansowane, raczej słodkie niż goryczkowe. Gdzieś w tyle czuje się posmak wiśniowy? Alkohol niewyczuwalny. Genialne piwo.