Zapuszkowano 22.02.21 12:15 (szacun za podawanie nie tylko daty ważności, ale i daty rozlewu!)

Wygląd: Barwa miedziano-bursztynowa, sprawia wrażenie czerwonawej. Klarowne. Obfita drobno i średnio pęcherzykowa piana, bardzo trwała i z bogatym lacingiem. 9/10

Aroamt: Nooo jest stara szkoła - chmielowo, najpierw w stronę żywicy i cytrusów, lekko herbaty, a po chwili wjeżdża melon, liczi i inne owoce, bardzo świeże. Za tym jest wyczuwalna wyraźna podbudowa słodowa z lekkim karmelem i może nawet chlebem, za chmielem, czyli nie przykrywa, nie narzuca się za mocno. Całość: przyjemne i dość intensywne. 9-/10

Smak: Jest chmielowe, też w starym stylu. Lekko słodowe, ale słodowość ponownie nie dominuje, jest wyraźna, ale za chmielem, dobrze. Średnio intensywna, bardzo przyjemna cytrusowo-żywiczna goryczka, ale no mogłaby być jeszcze nieco wyższa. Pełnia średnia, ale jest jakieś ciało od słodu żytniego, nie jest jednak też zbyt ciężkie. Balans na linii słodycz wytrawność. Wysycenie średnie. 8/10

Bardzo fajne piwo. W pełni zgodne z opisem na etykiecie czy na stronie po wejściu przez qr kod. Goryczkę bym nieco podniósł (jeśli ma 40 ibu to tak do 60 spokojnie ;) ). 8+/10

Hhmm ... bardzo dziwny styl. Trochę jak piwo bawarskie, trochę jak Dubbel, a trochę jak West Coast. Barwa mocno herbaciana, mętna, delikatnie opalizująca. Zapach bardziej kojarzy mi się z suszem owocowym, niż owocami leśnymi. Jeżeli była tu jakaś cytrusowość, to gęsta esencja ze słodu ją przykryła. Ciało pełne, bardzo treściwe, ale też mocno przygaszone - jakby przydymione, taninowe. Serio - mam wrażenie picia kompotu z suszu, tylko potężnie nachmielonego - tutaj Browar Stu Mostów nigdy nie szczędzi na surowcu. Piję się je powoli, piwo rośnie w ustach i mocno syci. Bardzo ciekawe doznanie. Niestety, nie mam porównania z innymi przedstawicielami tego gatunku i nie wiem jak się odnieść, ale podskórnie czuję że jest dobrze :)

Pachnie rześko, owocowo. Czarna porzeczka, jagody. Smak owoce, ale jest mocny chmiel.