Ciemne bordo.
Jasno brązowa obrączka piany.
W aromacie czuć umiarkowanie wędzonkę. Oprócz tego to co zazwyczaj w barleyach.
Słodowość, słodycz, owocowość.
Bardzo gładkie. Do tego stopnia, ze ta niewielka ilość ce-o-dwa jest wyczuwalna jako zaburzenie tej atłasowej struktury.
W smaku też tą wędzonkę czuć. I tu jest stonowana, szanująca nuty barleyowe, kooperująca z nimi.
Wyczuć można też suszone owoce, rodzynki, melasę, miód. Specyficzną taką ciasteczkowość.
Na finiszu bardzo delikatna goryczka, nie wiedzieć czemu kojarząca mi się odrobinę z kandyzowaną jarzębiną.
Pomimo swoich parametrów piwo nie wydaje się być ciężkim. Jest bardzo zbalansowane i pijalne.

Zapach - No cóż, jak się można było spodziewać - jest sporo wędzonki. Głównie w postaci sera wędzonego - ale nie do końca oscypka (choć to najbardziej przychodzi na myśl, to brakuje nieco ostrości i soli w aromacie). Ze szkła wychodzi trochę kiełbasy (również wędzonej) Ocena 8,0 / 10.

Piana - Wymuszone nalewanie daje drobną, nieznacznie beżową (bardziej ecru, barwę). Opada wolno do umiarkowanie wolno. Jest dość puszysta, drobna i średnia, oblepia szkło. Po ogrzaniu, piana jest niemal betonowa i bardzo niechętnie opada.

Barwa - Ciemny bursztyn, wyraźnie mętne.

Smak - Wyraźnie wędzone klimaty: kiełbasiano - serowe, ale do oscypka znowu nieco brakuje. Poza tym jest wyraźna słodowa podbudowa. Goryczka spora, o charakterze chmielowo - palonym. Kwaskowość wyczuwalna, do średniej. Alkohol nieco szczypie w gardło. Trunek dobrze zbalansowany, szlachetny w odbiorze. Trzeba poczekać, aż się dobrze ogrzeje, bo wyjściowa temperatura była niska - ok. 3-5 st. C. W smaku przypomina nieco kanapkę na bazie ciemnego pieczywa, potraktowaną suto masłem, wędzonym serem i wędzoną kiełbasą - to wszystko oczywiście w płynie ;) Może nieco żurawiny, dodałoby temu składowi dodatkowego wymiaru. Nie wiem dlaczego, ale przez cały czas mam wyraźnie konsumpcyjne skojarzenia - wspomnianej wcześniej kanapki (z wędzonym serem, wędzoną i podsuszaną kiełbasą, z pokaźnym dodatkiem masła, sałaty i nutą ciemnego pieczywa). Chociażby za taki miraż, należą się oklaski. Po ogrzaniu, słodycz spora, co dodaje sporo do walorów trunku. Ocena 9,0 / 10.

Ocena ogólna 8,9 / 10. Jest bardzo przyzwoicie - można najeść się smakiem trunku ;)

oko: kolor ciemnej miedzi wpadającej w czerwień. Piana słaba, szybko ginie, zostaje niewielki krążek.
nos: subtelny zapach wędzonki typu ognisko, kiełbasa z ogniska, oscypek. Ze szkła dochodzą nuty karmelowe i toffi.
smak: pełny, ciała nie brakuje. Najpierw słodycz od słodów, karmel, rodzynki trochę miodu, potem przechodzi w wytrawny i wspaniały wędzony finisz. Miałem wrażenie, że to oscypek z dodatkiem miodu, do tego karmelowa faktura. Coś niesamowitego. Co ciekawe po kilku łykach do głosu doszła goryczka, typu ziołowego. Wędzona nuta łamie słodycz. Dla mnie wybitne piwo.

Widać jestem w mniejszości, gdyż nie porwało mnie to piwo. Zgodnie z oczekiwaniami, wizualnie prezentuje się znakomicie - Gęste, oleiste, bursztynowo-burgundowe, z pięknie powstającą, megazbitą pianą. Zapach dominuje wędzonka, w tle czuć słodkie nuty, choć nie do końca przyjemne - bardziej jak w syropie z apteki. W smaku też jak dla mnie wszystko przykrywa wędzonka, dobrze, że przynajmniej o profilu drewnianym, nie szynkowym. Nuty słodkie, ale też specyficzne, trudno mi je opisać, nietypowe nawet jak na klasyczne Barley Wine. Alkohol całkiem dobrze ukryty. Goryczka wyczuwalna, raczej alkoholowa, trochę może ziołowa(?). Ciekawe i złożone piwo, ale nie do końca w moich klimatach.