Ładna piana, kolor standard dla stylu, choć tylko lekko nieprzejrzysty
Zapach zwiastuje katastrofę, bo nie pachnie prawie w ogóle, gdzieś tam jakiś banan załka.
W smaku jest jeszcze gorzej :?( W zasadzie to ono nie ma smaku, lekko mdła woda z posmakiem chmielu, gdzieś w tle majaczy jakiś banan i chleb, ale to woda. Najmarniejszy niemiecki weizen jaki w życiu piłem

Piana bielutka, drobnoziarnista, gęsta i puszysta, wysoka na około centymetr, dość wolno opadająca, zostawia bardzo ładny lacing na ściankach szkła. Barwa ciemniejsza słomkowa, zmętnione, nie do końca klarowne i przejrzyste. W zapachu mocno wytłumione akcenty charakterystyczne dla weizenów, goździki, banany i drożdże, przede wszystkim jest to jednak zapach słodowy. W smaku również dość wodniste, akcenty bananowe i goździkowe minimalnie wyczuwalne na podniebieniu, słaba kontra kwaskowa, trochę lepsza słodowa, brak goryczki, wysycenie na średnim poziomie. Kapsel z logiem browaru, otwierany w sposób który bardzo lubię, etykieta identyczna jak w innych wyrobach z Flensburga zmienia się tylko kolorystyka, a w przypadku weizena najbardziej oczywistym kolorem jest żółty. Bardzo przeciętny pszeniczniak, po dobrym pilsie browar z Flensburga serwuje nam wodnistego weizena, mało aromatycznego i charakternego, owszem pijalność jest wysoka, ale brakuje mi tutaj treściwości. Maksymalnie mogę zaproponować 6 z dużym minusem.

Spore rozczarowanie zwłaszcza po tak obiecującej degustacji innego piwa z Flensburga czyli Pilsa. Jedno z przeciętniejszych weizenów z którymi obcowałem, a kilka niemieckich konkurentów już przerobiłem. Końcowa ocena to rezultat konfrontacji dobrych wrażeń wizualnych i oraz tych mniej przyjemnych sensorycznych. Oprawa graficzna bardzo w moim typie, krachla nadaje piwu tradycyjnego wizerunku. Piana bardzo pokaźna, lecz dosyć szybko zanikająca, piwo o bladozłotej barwie i zdecydowanym zmętnieniu. bukiet aromatyczny mało wyraźny pomimo sporego ogrzania, słabo wyczuwalne banany, trochę mocniej goździki a zdecydowanie najmocniej drożdżowość i aromat mokrej szmaty. W smaku bardzo pijalne, nieco wodniste z lekką zaznaczoną owocową słodyczą szybko jednak stłumioną przez charakterystyczną dla stylu kwaskowością. Przyzwoite piwo, jednak spodziewałem się zdecydowanie więcej po trunku z Flensburga.

Flensburger przez chwilę pachnie zwietrzałą ścierką do podłogi. Zdaje się, że to połączenie akcentów chmielowych i drożdżowych, ale pierwsze wrażenie nie jest najciekawsze. Po chwili robi się grzecznej, ciekawiej. Pojawiają się nutki bananowe, ale te banany jakby przypieczone i lekko skarmelizowane. Ścierka należy do historii. W smaku jest bardzo lekkie, na granicy wodnistości, o delikatnym, owocowym smaku, który po chwili uzupełniony zostaje bardzo przyjemnym, czystym akcentem zbożowym. Mimo nieprzyjemnego pierwszego wrażenia, piwo ostatecznie smakuje przyzwoicie. Więcej niż przyzwoicie.