Piana bardziej beżowa niż biała, drobno i gruboziarnista, wysoka na około pół centymetra, średnio-szybko dziurawiąca się i opadająca, pozostawiająca szczątkową formę lacingu na ściankach szkła. Barwa jaśniejsza rubinowa, klarowne i przejrzyste, brak widocznych śladów zmętnienia. W zapachu nuty karmelowe, subtelne czekoladowe oraz kawowe klimaty, lekka paloność, podbudowa słodowa. W smaku słodkie, karmelowe, bardzo wodniste, mleczna czekolada w tle, goryczka żadna, podobnie jak kontra kwaskowa, ciemny klimat dosłownie ledwo wyczuwalny na podniebieniu, wysycenie na dość niskim poziomie. Pite w wersji puszkowej, sama puszka w czarnej kolorystyce, ciekawie wykonana graficznie. Warka 26.09.2020. Rozwodniony lager, o karmelowym posmaku, zafarbowany ciemnym, palonym akcentem, ciężko nazwać ten wyrób klasycznym schwarzbierem... Efekt orzeźwienia żaden, doznania smakowe również przeciętne, sądzę, że 4 powinno być sprawiedliwą oceną za taką jakość.

Wygląd: kolor brunatny, klarowne, podejrzana piana, bo całkiem biała, jakiś lacing
Zapach: nie posiada zapachu, jak korpolager, daleko jakieś nuty karmelu i jabłka
Smak: Chyba na pałę to piwo nazwano, rozumiem Januszy, którzy 20 lat temu warzyli (i kontynują do dziś) \"irlandzkie\" piwa będące karmelowym ulepem, schwarzbier jest wytrawny i chmielowy i tym się głównie różni od dunkel lagera, a to piwo jest za słodkie nawet jak na dunkela, przypomina mi jakieś stare Krajany albo te pseudoirlandzkie piwa, ewidetnie piwo deserowe, karmelu w opór, ale przeszkadza mi czerwone jabłko, takie jak w tanich strong lagerach. Nie jest to piwo wysokich lotów

W smaku zupełnie jak Guinness więc może stanowić jego tańszą alternatywę.

Brak temu piwu charakteru głównie przewija się cukier w smaku , a w zapachu po prostu zwykły lager