Piękna, wysoka, trwała piana - i to koniec tego co można dobrego powiedzieć o tym piwie. Kolor słomkowy, wręcz białawy, zapach rozczynu drożdżowego. Smak tak słodki, że aż mdli. Nie jestem fanem mocnych belgijskich i to piwo zdecydowanie podtrzyma tę opinię a przecież po tak kultowym piwie można by się spodziewać czegoś zupełnie innego.

Jedno z moich ulubionych piw (top 5 na pewno).
Kwintesencja belgijskiego, mocnego Ale.
Alkohol tak świetnie ukryty, że aż trudno uwierzyć w moc. Dopiero działanie rozwiewa wątpliwości.
W smaku dominują słodkie owoce typu brzoskwinie z puszki. Pyszne!

Mocne wysycenie, alkohol słabo wyczuwalny.

Po ściągnięciu kapturka korek wyskoczył z butelki. Z wielkim impetem. Zalał meble, ścianę, moje ciuchy
i podłogę. Rozumiem, że refermentacja, ale z czymś takim jeszcze się nie spotkałem. Z butelki delikatny
chmielowy aromat. Jest generalnie słodki aromat. Piana średnioobfita, drobnopęcherzykowa. Piwo jest jasnozłote, lekkie zamglenie. Jest wyczuwalna lekka przyprawowa nuta. No jest dość przyjemne. Jest pełne. Jest fajnie musujące. Jest konkretnie słodkie, ale fajnie to łamie lekko kwaskowy finisz. Jest dość pijalne. Alkohol niby dobrze ukryty, ale jest wyczuwalny. Piwo pozostawia taki charakterystyczny posmak w ustach, jakby słodki i cierpki zarazem. Poza tą niespodzianką w postaci erupcji, piwo mi smakuje.