Piwo, które bardzo przypominało mi Bloed, Zweet & Tranen z tego samego browaru. Tam również użyto słodu torfowego co sprawiło, że dominowały nuty spalenizny. Tutaj na początku wędzenie było bardziej drewniane, ale z czasem nabierało cech palonych kabli, lekko przebijały się nuty czekoladowe i kawowe, ale nieznacznie. To moje dziesiąte piwo z tego browaru, a trzeci stout. Muszę powiedzieć, że ten styl wychodzi im bardzo dobrze.