Lekkie rozczarowanie, bardzo mocno napaliłem się na to piwo, no i niestety lekki klops. Co do aromatu nie mam żadnych zastrzeżeń, jest po prostu perfekcyjny jak na barley wine: Bardzo słodki, leciutko miodowy, ale głównie czuć ciasteczkowość... Poezja. W smaku natomiast jest dużo gorzej, co prawda piwo ma dobrą słodycz, natomiast jest zadziwiająco puste (jak na te parametry), w tym piwie się nic nie dzieję. Słodycz cukrowa dominuje, ciasteczka i inne pożądane aromaty grają drugo, albo i trzecioplanową rolę. Alkohol dobrze ukryty, piwo jest lepiej pijalne niż nie jeden BW z parametrami około 24 plato.

Spore rozczarowanie. Liczyłem, że zmniejszenie ilości alkoholu (z bodajże 15 do 11,9%) wyjdzie piwu na plus i będzie niemalże genialne. Tymczasem szok, bo w pierwszych chwilach od razu poczułem w aromacie żelazo... test na skórze nie pozostawił złudzeń, kontrolnie spytałem jeszcze jedną osobę i niestety potwierdziła moje odczucia. Na szczęście w smaku jest niewyczuwalne i po ogrzaniu znika również z aromatu. Poza tym dominują słodkie zapachy - biszkopt, karmel, trochę skórka chleba, też jakby owoce w likierze, owoce kandyzowane. W smaku przede wszystkim przypalony karmel i nie jest to coś, co rzuca mnie na kolana. Alkohol dobrze ukryty w smaku, wychodzi w goryczce, piwo trochę piecze w przełyk, ale i na języku gorycz wyczuwalna, odrobinę nawet zalegająca. Piwo bardzo słodkie, treściwe, wyklejające. Nie wiem, pewnie wersje leżakowane w beczkach są lepsze, bo ta odsłona Bommen & Granaten, patrząc zupełnie bez sentymentów i hajpu na De Molena, jest dla mnie co najwyżej na 6+/10. To wciąż bardzo solidne piwo, choć jedno z gorszych BW jakie piłem.