Aromat z butelki dziwny, perfumowany, mydlany. Dominują słodkie mandarynki, landrynki, guma balonowa. Nuta przypalonego karmelu jest obecna w tle. Nie do końca określiłbym ten aromat mianem przyjemnego. Coś tu nie halo. W szkle na dodatek jest jeszcze bardziej słodko, piwo chyba utlenione bo wyczuwalne nuty miodowe, słodkawe, miodowo-kwiatowe.

Piwo o miedzianej barwie, lekkiej opalizacji. Piana bardzo niechętnie się tworzyła. Ledwo dwu centymetrowa warstewka zbudowana jest ze średniej i drobnej wielkości bąbelków, opada w średnim tempie. Pozostawia po sobie jednak ładny choć skromny ślad na szkle.

W smaku pustawe, pół-wytrawne, nawet nieco wodniste. Goryczka pomimo deklarowanych 42 IBU niska, w ogóle nie czuć aby było tyle jednostek goryczki. W smaku też miodowe, słodkawe. Chmielowy posmak jakiś taki kwiatowy, lekko może żywiczny. Finish wytrawny, ziemisty. Wysycenie niskie.

Mocno aromatyczne piwo. Intensywny aromat cytrusów i chmielu. Przyjemnie się pije, trochę za mocno nagazowane.

W smaku wyczuwalne nuty cytrusowe i owocowe, piana na niskim poziomie a praktycznie jej brak. Piwo do poprawienia w nowej warce i będzie naprawdę dobrze.

Barwa złota, zmętniona. Piana za sprawą wysycenia potężna. Dynamiczne nalewanie skończyło się centymetrową warstwą piwa na dnie szkła, resztę pokala zajęła piana. Aromat przyjemny: mango i melon. W smaku trochę cytrusów, owoców tropikalnych i przede wszystkim melon/mango. Goryczka średnia, całkiem przyjemna. Udana PAPA? (Marynka). Chmiel Huel Melon wprowadził do piwa niesamowicie intensywny melonowy smak i aromat. Przez opisane wyżej przegazowanie niestety musiałem obniżyć ocenę.