Piana biała, drobnoziarnista, wysoka na około pół centymetra, średnio-szybko dziurawiąca się, szczątkowy lacing, szału nie ma. Barwa jaśniejsza miodowa, mocno zmętnione, nieklarowne i nieprzejrzyste. W zapachu wyraźny aromat kolendrowy, cytrusy, skórka pomarańczowa, goździki i banany. W smaku kolendra z dodatkiem żelaza pozostającego na podniebieniu, znikoma goryczka, dobra kontra kwaskowa, skórka pomarańczowa, drożdżowe posmaki piwa pszenicznego, wysycenie na dość wysokim poziomie. Warka 27.12.2016. Kapsel niestety zwykły niebieski, etykieta klasyczna, ładnie wykonana graficznie bez większych szaleństw. Średnio udany wit, jest tu zdecydowanie więcej posmaków pszenicznych niż typowych dla witbiera, na dodatek to żelazo...mało kolendry i cytrusów...brakuje lepszego efektu orzeźwienia. Jeden ze słabszych belgijskich witów jakie miałem okazję próbować, 6 z ogromnym minusem powinno być sprawiedliwą oceną.

Nie spodziewałem się rewelacji po piwie bezglutenowym, które w dodatku stawia głównie na rzekome walory Eko
Zapach: zaraz po otworzenie bardzo cytrusowe, później zbożowe i drożdżowe.
Kolor klasyka Wita z niesamowicie dużym osadem drożdżowym, wręcz płaty obumarłych drożdży w nim pływają (nie dałem mu się odstać w pozycji pionowej, bo pić mi się chciało ;) ), mleczne, jasnosłomkowe, piana bez szału, gruboziarnista, ale lacing ładny
Jak na Wita to bardzo kwaskowe, ale niezłe, wysycenie duże, więc fajnie gasi pragnienie, bardzo owocowe (jak nie Wit), jabłkowe, pomarańczowe, trochę przyprawowe, kolendrowe, drożdżowe, fajna pestkowa goryczka, o dziwo nie jest nawet trochę mdłe (w pozytywnym znaczeniu) jak Wity.
Bardzo fajne (choć mało witowe) piwo pszeniczne.

Osobiście nie trafia do mnie bajka o ekologicznych walorach tego piwa - nie uważam tego za żadną zaletę, wszakże ogromną większość dobrych piw i tak produkuje się bez ulepszaczy, ale niech będzie - taki sobie zabieg marketingowy wymyślili. Piwo mocno nagazowane, co lubię i co jest zgodne ze stylem, także stawiam duży plus przy wysyceniu. W aromacie wpierw czuć głównie mocny akcent słodowy, kojarzący mi się z czeskim pilsem. Potem już bez zaskoczeń - praktycznie tylko kolendra. Smak delikatny, z deka pusty, nudny, z lekko zarysowaną ziołową goryczką. Trochę rozczarowanie, może odrobinę zmieniłem percepcję oceniąjąc witbiery po tym, co proponują kolejne browary kraftowe, ale nawet w porównaniu do belgijskiej klasyki (jak Grimbergen czy Hoegaarden), Brunehaut wypada blado. Solidny wit, lecz na rynku jest dużo więcej ciekawszych przedstawicieli tego stylu, zarówno w wersji klasycznej, jak i nowowfalowej.

Cena : 6,50, Barwa : zmętniona , złota ; Piana : gęsta biała pokaźna . dość trwała ,
Aromat : pszeniczno- zbożowy , lekko cytrusowa , słodko mleczny ; Smak : podobnie jak w aromacie zbożwość i lekka mleczność .