Bieda. Nieda ten stout. Z wyglądu to nic nadzwyczajnego, piana biedna się zbudowała i zaraz opadła. Zapach nie najgorszy. Są nuty czekolady, kakao, coś korzennego. Ale wszystko zmieszane z zapachem alkoholowym, mieszającym się w likier. Lecz nie było to złe. W smaku za to. No alkohol. Wszystko gdzieś tam jest, ale ukryte pod alkoholem. I niejedni by powiedzieli,że szlachetnym. Fakt, nie gryzie on, fajnie rozgrzewa, ale piłem mnóstwo dużo lepszych piw o smaku alkoholowym. Tutaj nic się niemal nie dzieje. Jakby przeleżakować, czuję,że znacznie więcej ciekawych nut byśmy odkryli. Tak to nic nadzwyczajnego.

Kolor czarny, nieprzenikniony. Piana bezowa, niezbyt obfita z drobnych i średnich pęcherzyków, szybko opadła do minimalnego krążka na powierzchni.
Aromat palonych słodów: mocna kawa i gorzka czekolada pomieszana z nutami brandy/likieru. Nad tym unosi się delikatna nuta korzenna i cytrusowa.
W smaku pełne, treściwe, gęste. Nuty palone kawowo-czekoladowe z kwaskiem na finiszu osłodzone są karmelkiem, alkoholowo-likierowym akcentem. Wyraźny jest wpływ wsadu owsiankowego który wygładza doznania, zwłaszcza paloności. Kontrę stanowi goryczka palono-alkoholowo-żywiczna.
Zaskakująco dobry RIS. Do ideału jednak brakuje: wyraźniejszej goryczki i bardziej agresywnej paloności.