Piana beżowa drobno i gruboziarnista, wysoka na około pół centymetra, średnio-szybko dziurawiąca się i opadająca, pozostawiająca szczątkową formę lacingu na ściankach szkła. Barwa ciemniejsza rubinowa wręcz czarna, w miarę klarowne i przejrzyste, nieznacznie tylko zmętnione. W zapachu oj konkrecik, nuty torfowe, palone kable, wędzoneczka, dymny klimat, czyli to co uwielbiam, ponadto czekolada, kawa, karmel, paloność oraz prażoność. W smaku torfowość i wędzony dym nie tracą na sile, gęsta i oleista faktura, słodki karmel, palona woń, czekolada deserowa, goryczka adekwatna do stylu, konkretna ilość ciała, dobrze zamaskowany alkohol jedynie delikatnie rozgrzewający przełyk, wysycenie na średnio-niskim poziomie. Kapsel od Brokreacji, etykieta w ciemnej kolorystyce, klimatycznie wykonana graficznie, dobrze i wyczerpująco opisana. Warka 22.05.2021. Leżakowane ponad dwa lata, degustowane parę dni po terminie przydatności. Ułożony leżak. Zdecydowanie jest to mój torfowy, wędzony profil piwa, wręcz czuć, te bagienne szkockie torfowiska. Jeśli miałbym znaleźć na siłę jakiś minus to może ciut zbyt duża słodycz idąca w stronę deserowych klimatów. Beczka po Laprohaig robi naprawdę dużo, wersja Bowmore nie była aż tak udana. A w tym przypadku mogę zaoferować nawet 9 z małym minusem.

Oko: czerń z niewielkimi rubinowymi przebłyskami. Piana jasnobeżowa, średnia, gęsta, dość trwała, zostawia bardzo silny ślad na szkle.
Nos: z butelki i szkła dominacja nuty torfowej, w stylu ?medycznym?. Po ogrzaniu czuć także paloną podstawę słodową, ale tylko lekko w tle.
Smak: gładkie, dość pełne, złożone aromaty. Najpierw słodycz słodowa, następnie torfowe nuty, finisz goryczkowy (palony), a na afterze pozostaje mocna goryczka (palona i chmielowa) aż po popiołowość i ponownie odzywa się torf. Separacja aromatów wysoka, do tego są ułożone, ładnie się przenikają, żadne nie dominuje nad innymi. Alkoholowej nuty zera. Pije się bardzo lekko.
Jak dla mnie, a uwielbiam torfowe nuty, piwo zasługuje na miano sztosa. Beczka zrobiła wspaniałą robotę. W aromacie może zbyt zdominowała, ale w smaku już nie i stąd mamy popis kilku nut. Tradycyjnie piwo wymagające od degustatora, aby poświęcić mu czas.

Zapach : trochę przytłumione elementy pochodzące od whisky przez czekoladę , ogółem jest mniej aromatyczny porównując do imperialnego nafciarza leżakowego w beczce po tym samym whisky

Smak : czekolada połączona z elementami od beczki po whisky czyli spalone kable choć subtelnie

Jak dla mnie delikatniejsza wersja , bardziej stonowana od imperialnego nafciarza . Myślałem że lepiej będzie się to łączyć z RIS'em niż z brown porterem (nawiązując ponownie do imperialnego nafciarza laphroaig BA) ale jest to dobre piwo i dość ciekawe.