Niezbyt imponujący aromat jak na RISa, a co dopiero takiego leżakowanego w beczkach po whisky. Niespecjalnie intensywny, dość pustawy, pół-wytrawny. Dominuje aromat kawy zbożowej oraz dębiny, drewna. Brakuje pełni, słodyczy, paloności, o pralinach czy wanilii nie wspominając... Słabiutko.
W szkle pojawiają się delikatne nuty palone oraz czekoladowe. Jednak wszystko jest niezbyt intensywne kompletnie nie dające do zrozumienia że mamy do czynienia z RISem.

Piwo o ciemnobrunatnej barwie, klarowne. W szkle czarne. Piana średnio obfita, trwała, w kolorze ciemnego beżu. Zbudownaa z drobnych i średnich bąbelków opada powoli, choć na początku wydawała syczące dźwięki i nie napawała optymizmem. Jednak po dłuższej chwili wciąż jest dość gruba, pół centymetrowa warstewka o ładnej strukturze. Ładnie oblepia szkło.

Piwo jest gęste, nisko wysycone dwutlenkiem węgla (prawidłowo) i pół-wytrawne. Brakuje pełni i słodyczy. W smaku dominuje paloność, i to bardzo. Ów nuty palone wyczuwalne już w pierwszym łyku, towarzyszą nam długo. Finish kwaskowaty, aftertaste znów mocno, mocno palony. Delikatnie wyczuwalne nuty dębiny oraz orzechów. Znów jednak, piwu sporo brakuje charakteru by można je uznać za ciekawe, dobre. Goryczka co najwyżej średnia, niespecjalnie zauważalna. Alkohol dobrze ukryty.
Mocno średni ten RIS. Mam wrażenie że piję jakiegoś wyleżakowanego, koncernowego portera bałtyckiego.