Dobre, pijalne dominuje torf, wędzonka, aptekarskie klimaty w aromacie, gdzieś dalej nuty czekolady, w smaku dobrze ułożone, alkohol ukryty. Piwo gładkie, goryczka niska z posmakiem masła orzechowego.

Oko: czerń. Piana bezowa niska, niezbyt trwała, zostawia bardzo silny ślad na szkle. Do końca degustacji istnieje jako nikły krążek.
Nos: dominacja nut torfowych, ale dość łagodna, do tego po ogrzaniu wychodzi RIS-owsy temperament (czekolada, kawa). Nie jest jednak zbalansowane. Torf lekko dominuje.
Smak: bardzo gładkie, ułożone, kremowe. Najpierw zalew torfu czyli palone kable, bandaże (medycznych nut mniej), potem przebłysk słodkich doznań (słodka czekolada), a na finiszu wytrawność i średnia goryczka od palonych słodów, przechodząca w kakao i popiołowość. Znów dominacja torfu, ale do tego nie brakuje innych doznań.