Wygląd: barwa niemal czarna, piana na alibi z dwa milimetry
Zapach: jest kawowe, nie wiem tylko, czy więcej naturalnej czy zbożowej, zapewne od słodów, po otwarciu były jeszcze fajne orzechy, ale po chwili ślad po nich zaginął, delikatna maggi, ale piwo ma już 4 miechy po terminie. Żeby była jasność, aromat to nie jest najmocniejszy plus tego piwa, jest znikomy
Smak: W smaku jest wyborny orzech, orzech włoski, goryczka idzie nawet w stronę skórki z takiego nie do końca dojrzałego orzecha włoskiego, którego się z niej właśnie obiera, ze względu na gorycz. Deser czekoladowy z gorzką czekoladą, wanilia. Piwo ma całkiem sporą goryczkę, ale spod niej wyziera słodziak. Miód, miodownik (taki piernik), dużo melanoidyn, karmel. To taki RIS, który bardziej idzie w stronę portera bałtyckiego. Niezaprzeczalnie jest tu sporo kawy, ale nie ona jest na pierwszym planie. Jest urzekająco wręcz orzechowe, z nutą lukrecjową. Gładkie, dobrze ułożone.

Piana praktycznie żadna, beżowa, drobnoziarnista, dziurawiąca się momentalnie po przelaniu piwa z butelki do szkła i nie pozostająca pod zupełnie żadną postacią. Barwa ciemniejsza rubinowa wręcz czarna, w miarę klarowne i przejrzyste, nieznacznie tylko zmętnione. W zapachu świetne nuty dobrej jakości kawy, gorzka czekolada, palone akcenty, wanilia oraz lukrecja. W smaku kawa również na pierwszym planie, oleista i gęsta faktura, goryczka adekwatna do stylu, ciekawa kontra kwaskowa, dobrze zamaskowany alkohol jedynie delikatnie rozgrzewający przełyk, czekolada tym razem bardziej deserowa, karmel, palony finisz, wysycenie na średnio-niskim poziomie. Kapsel od browaru Birbant, etykieta świetnie wykonana graficznie, w miarę dobrze i wyczerpująco opisana. Warka 25.10.2019. Leżakowane około roku, degustowane trzy dni po terminie przydatności. Całkiem ułożony RIS z fajną jakościowo kawą w tle. Jeżeli miałbym się do czegoś doczepić to trochę zbyt duża słodycz i zbyt mała treściwość, zabrakło większej głębi smaku w risie. Kawa podbija ocenę na 8 z minusem.