Kolor brunatny, mętne, piana beżowa, niby ładna, drobna, ale szybko się redukuje, lacingu żadnego.
Zapach słodki, ciekawy, melanoidyny, orzechy, zbożowy, odrobina ciemnego miodu, odrobina maślaności, trochę karmelu, owocowości, cień mgnienia czekolady.
W smaku już tak ciekawie nie ma, taki ciut treściwszy Brown Porter, delikatny posmak miodu gryczanego, z taką ostrością, ale przefermentowany, dużo go nie użyto. No powiedzmy, że ta gryka jest zaznaczona. Piwo raczej wodniste, kwaskowe, owocowe, tak jak bywają Brown czy Robust Portery. Lekka zbożowość i to w zasadzie tyle ze słodu żytniego co się tu przedostało. Diacetylowa maślaność fajnie zaokrągla, dodając ułudy ciała, ale szczerze, to nie ma w nim nic ciekawego.
Zapach niósł nadzieję na daleką, ciekawą podróż, ale ta okazała się podróżą PKS-em do Bochni.