WYgląd: ciemny brunatny kolor z rubinowymi refleksami, całkowicie klarowne, , ładna piana, drobna, kremowa, stosunkowo jasna
Zapach: pachnie pięknie, beczka tu sporo wniosła, Lilith przy tym to popierdułka, a niby wolę bourbona, marcepan, wanilia, dębina, do tego bardzo dużo orzechów, kawy zbożowej, trochę mlecznej czekolady, malagi, rodzynek, pomarańcza w czekoladzie, taki Lindt ze skórką pomarańczową, trochę żywic, sporo owoców nie tylko ciemnych.
Smak: Doskonały reprezentant Strong Scotch Ale, mega orzechowo-migdałowe piwo, pełne ale nie wyklejające, przy czym alkohol świetnie ukryty, a ma ponad rok. Praliny z malagą/sherry, kawa zbożowa, piernik, pumpernikiel, do tego idealnie wkomponowany amerykański chmiel, bo on nie zawsze pasuje do mocnych piw z ciemną nutą, owoce tropikalne w czekoladzie, cytrusy w czekoladzie, jakiś agrest. Gdyby nie ta orzechowość, to powiedziałbym, że to doskonały porter bałtycki, a problem w tym, że bałtyka z tej serii spierdolili dokumentnie (zresztą jak każdy). Piwo doskonale ułożone, więc nie ma co leżakować.