Do tej pory najlepsze Polish IPA jakie piłem. Goryczka bardzo mocna, średnio zalegająca, łodygowo-owocowa. Dobrze pijalne piwo, bez wyczuwalnych wad. Owocowość na fajnym poziomie, choć trochę brakuję do rasowej IPY.

bardzo solidna dawka chmielu, zdecydowanie więcej niż podane na etykiecie 60 IBU, dodatkowo smak chmielu potęguje słód zakwaszający

Jak na polski chmiel i tak nie jest źle - aromat lekko owocowy, kwiatowy i niestety karmel oraz zboże. W smaku jak to w AleBrowarze - bardzo wysoka goryczka (dla mnie przechmielone), gdzieś tam przebija się karmel. Warto pić świeże, bo obawiam że pod koniec terminu ważności może to być właśnie karmelowy potworek z zalegającą goryczką, a tak jest w miarę przyzwoicie.

Wygląd: Barwa złota, dość intensywne zmętnienie, jednak nie całkowite. Piana intensywna, drobno i średniopęcherzykowa. Z czasem opada do całkiem porządnej koronki i nieźle oblepia szkło w trakcie picia.

Aromat: Pierwszy raz mam do czynienia z nową odmianą polskiego chmielu, Iunga, i muszę powiedzieć, że jest ciekawie. Aromat miętowy, słodki, może nieco maślany, jednak raczej nie jest to diacetyl. Na pewno specyficzny, jednak akurat mnie nie przypadł do gustu.

Smak: Podobnie jak w aromacie - mięta, zioła, całkiem spora goryczka. Piwo w pierwszym momencie wydaje się słodkie, jednak wraz z nadejściem goryczki, zaczyna dominować wytrawność. Znów, zaskakujące doświadczenie, jednak to nie moja bajka.

Pierwsze zetknięcie ze stylem i cóż, zapewne nie będę jego wielkim fanem. W piwie dominuje aromat i smak mięty, której osobiście bardzo nie lubię, więc to dyskwalifikuje je w moich oczach. Mimo to mogę polecić Hop Sasa, bo nawet jeśli komuś nie zasmakuje, to przynajmniej spróbuje czegoś nowego. No a jeżeli lubi miętę, myślę, że może to być jego/jej ulubiony styl. Moja ocena: 7/10.