Spodziewałem się mocno nachmielonej IPY, a dostałem prawie, że sour. Nie przepadam za kwasami, ale tu jest mix do przyjęcia. Do wypicia max 1

Bardzo wysoka, z początku drobno-pęcherzykowa piana w odcieniu szaro-białym. Szybko dziurawiąca się w coraz większe pęcherze. Utrzymująca się. Lacing w postaci kleksów. Barwa żółta - zmętniona. W aromacie owoce. Mianowicie cytrusowe i egzotyczne. Marakuja dodana wyczuwalna. I w zasadzie to główny wyznacznik tej warki. W smaku lekko kwaskowe, owocowe (cytrusy oraz egzotyczne owoce). Goryczka na nisko/średnim poziomie nie zalegająca na finiszu. Podsumowując: Niezbyt wysoka pozycja, jeśli chodzi o gatunek \"NEIPA\". Zabrakło tu więcej owoców z słodyczą, którą by przełamała konkretna goryczka. W tym wydaniu goryczka nawet jest niższa. Kontra kwaskowa zdecydowanie za wysoka, jak na tego typu styl.
Wysycenie: średnio/wysokie
Warka do: 20.04.2020

Zbożowo owocowe piwo, w którym zarówno w aromacie jak i smaku dominuje marakuja. Piwo jest owocowe, lekkie, z wyraźnym aromatem i smakiem marakui, przy czym nie jest kwaśne, a raczej pół-wytrawne, z niezbyt wysoką goryczką co na NE IPA jest zrozumiałe. Niczym szczególnym w sumie się nie wyróżnia, smakuje i pachnie jak każde piwo z dodatkiem ów owocu. Nie dostarcza większych wrażeń.

Wygląd: delikatne zmętnienie, bardzo jasne piwo, słomkowe, piana raczej żenująca, wygląda jakby powstała tylko przez agresywne nalewanie, jest jak w napoju gazowanym, redukuje się do zera w parę sekund
Zapach: Pachnie marakują, słodko
Smak: Piwo dosyć wodniste, nie jest juicy, tak jak neipa być powinna, słodkawe, kwaskowe (bardziej jednak kwaskowe), czuć marakuję. Wysycenie zbyt wysokie. Nie niesie większych wrażeń. Biorąc pod uwagę, że podwójnego New Englanda potrafią zrobić genialnego to to piwo raczej mocno